مقدمه
بوپروپیون یک داروی ضد افسردگی رایج است. در طی چند دهه گذشته به میلیون‌ها نفر کمک کرده است تا از افسردگی نجات پیدا کنند. داروی بوپروپیون همچنین برای کمک به افراد در ترک سیگار استفاده می‌شود. در حالی که این دارو مزایای بالقوه متنوعی مانند همه داروهای ضد افسردگی دارد اما برای همه مفید نیست.
اگر می‌خواهید بوپروپیون را ترک کنید به این دلیل که دارو دیگر اثری ندارد یا به آن اعتیاد پیدا کردید. بهتر است بدانید چگونه می‌توان مصرف داروی بوپروپیون را ترک کنید. این مقاله به شما می‌گوید که چه مدت طول می‌کشد اعتیاد به بوپروپیون را ترک کنید.
بررسی اجمالی
بوپروپیون در میان سه داروی اصلی ضد افسردگی است که معمولاً در ایالات متحده تجویز می‌شود. بعضی از افراد این دارو را برای چند هفته یا ماه مصرف می‌کنند در حالی که برخی دیگر بوپروپیون را برای سال‌ها مصرف می‌کنند. تقریباً از هر چهار نفر یک نفر از داروی ضد افسردگی به مدت 10 سال یا بیشتر مصرف می‌کند. مصرف داروهای ضد افسردگی به مقدار مشخص در ابتدای درمان افسردگی می‌تواند مفید باشد اما بسیاری از افراد در مصرف داروی بوپروپیون زیاده‌روی می‌کنند که می‌تواند آنها را دچار اعتیاد کند. مصرف داروهای ضد افسردگی هنگامی می‌تواند مفید باشد که عوارض جانبی در سیستم بدنی شما ایجاد نکند.
هنوز هم بعضی افراد به طور مداوم از داروهای ضد افسردگی استفاده می‌کنند. اثر بخشی داروهای ضد افسردگی متفاوت است زیرا هر دارویی برای هر فرد موثر نیست. گاهی مدتی طول می‌کشد تا افراد دارویی را پیدا کنند که برایشان موثر عمل کند. همچنین ممکن است شما تصمیم گرفته باشید که میزان مصرف بوپروپیون خود را متوقف کنید زیرا بدون آن احساس پایداری بیشتری برای زندگی می‌کنید. دلایل دیگر استفاده از این دارو برای ترک سیگار است.
شاید شما اصطلاحی به نام سندرم قطع ضد افسردگی چیزی شنیده باشید. این اصطلاح اساساً یک روش برای ترک داروی ضد افسردگی است. این نام‌گذاری بیشتر در مورد داروهای ضد افسردگی دیده می‌شود که بر یک انتقال دهنده عصبی به نام سروتونین تأثیر می‌گذارند. البته بوپروپیون تأثیر عمده‌ای روی سروتونین‌ها ندارد. در نتیجه علائم ترک معمولاً خفیف یا قابل تشخیص نیستند.
تجربه علائم ترک بوپروپیون برای هر فردی متفاوت است اما افرادی که چنین علائمی دارند ممکن است تحریک شده و تحریک پذیر شوند. مثلا اگر اخیراً سیگار را ترک کرده‌اید ممکن است میل شما به مصرف نیکوتین برگردد.
علائم و نشانه‌ها
اکثر افراد با قطع مصرف بوپروپیون علائم ترک را تجربه نمی‌کنند. در میان کسانی که این علائم را تجربه می‌کنند معمولا شدت علائم از خفیف تا متوسط است. با این حال اگر می‌خواهید بوپروپیون و یک گروه دیگر از داروهای ضد افسردگی را برای مهار بازجذب سروتونین (SSRI) ترک کنید. علائم شما ممکن است شدیدتر باشد.
بسیاری از افراد بوپروپیون را به عنوان بخشی از ترکیبات مواد مغذی مصرف می‌کنند. تحقیقات نشان داده است که بوپروپیون ممکن است در تقویت اثرات سایر داروهای ضد افسردگی موثر باشد. پزشکان اغلب آن را به همراه بازدارنده بازجذب سروتونین (SSRI) تجویز می‌کنند.
داروهای ضد افسردگی بر میزان انتقال دهنده‌های عصبی خاصی در مغز شما تأثیر می‌گذارند. انتقال دهنده‌های عصبی مانند پیام‌رسان‌های شیمیایی بدن شما هستند. آنها به سلول‌های عصبی کمک می‌کنند تا ارتباط برقرار کنند و در مدیریت بسیاری از عملکردهای پیچیده بدن مانند غذا خوردن و خواب، همچنین در احساسات و خلق و خوی شما نقش دارند.
بیشتر داروهای ضد افسردگی مدرن بر روی انتقال دهنده عصبی به نام سروتونین تأثیر می‌گذارند. سروتونین‌ها نقش مهمی در تثبیت خلق و خو دارند. اگرچه دلایل دقیق افسردگی ناشناخته است اما پزشکان معتقدند که سطح پایین سروتونین از عوامل موثر در بروز این بیماری است.
SSRIها مانند Prozac و Lexapro هستند که سطح سروتونین شما را افزایش می‌دهند. زمانی که ناگهان مصرف این داروها را متوقف کنید یک شوک سنگین به سیستم بدنی شما وارد می‌شود. همانطور که بدن با کاهش سطح سروتونین سازگار می‌شود علائم ترک را تجربه می‌کنید.
از آنجا که سروتونین در بسیاری از سیستم‌های بدن شما نقش مهمی دارد علائم ترک می‌تواند بسیار متنوع باشد. اگر در حال ترک یک SSRI هستید ممکن است تجربه کنید.
علائم بازدارنده بازجذب سروتونین (SSRI)
- تعریق: ممکن است در گرما زیادی سرخ شوید و بیش از حد عرق کنید.
- مشکلات گوارشی: سروتونین نقش عمده‌ای در سیستم گوارش دارد بنابراین افراد اغلب حالت تهوع، استفراغ، اسهال یا دچار از دست دادن اشتها می‌شوند.
- مشکل خواب: ممکن است در خوابیدن یا بیدار شدن مشکل داشته باشید. همچنین ممکن است رویاها یا کابوس‌های غیرمعمول را تجربه کنید.
- اثرات عصبی: ممکن است لرزش، بیقراری پاها، بی حسی یا مشکل در راه رفتن را تجربه کنید.
- علائم روانشناختی: ممکن است دچار تغییرات خلقی، تحریک، اضطراب، شیدایی یا افسردگی شوید.
- شوک مغزی: این یک پدیده عجیب است که احساس ضربه به سر شما می‌شود. همچنین به عنوان لرزش یا لرز مغز توصیف می‌شود.
بوپروپیون متفاوت از سایر داروهای ضد افسردگی عمل می‌کند زیرا بر انتقال دهنده‌های عصبی دوپامین و نورآدرنالین تأثیر می‌گذارد. تا زمانی که از SSRI نیز خارج نشوید بعید است که علائم مربوط به سروتونین را که در بالا توضیح داده شد تجربه کنید.
موارد اندکی از ترك بوپروپیون در ادبیات علمی منتشر شده است. با این حال به گفته دکتر جوزف گلن مولن نویسنده کتاب ضد افسردگی می‌گوید تحریک‌پذیری یکی از علائم شایع افسردگی است. از نظر گلن مولن بیمارانی که بوپروپیون را ترک می‌کنند اغلب شبیه بیمارانی هستند که سیگار را ترک می‌کنند. این افراد ممکن است دچار تحریک شوند تا دوباره بوپروپیون را مصرف کنند. همچنین یکی دیگر از علائم رفتار خصمانه، بی ادبانه یا پرخاشگرانه است.
اگر از بوپروپیون برای ترک سیگار استفاده می‌کردید ممکن است با قطع مصرف دارو ولع مصرف نیکوتین نیز داشته باشید. خوشبختانه این هوس‌ها باید در مقایسه با آنچه در گذشته تجربه کرده‌اید ملایم باشد.
کنار آمدن و تسکین
اگر به بیماری روانی مانند افسردگی یا اختلال دو قطبی مبتلا هستید مهم است که هر زمان داروهای خود را تنظیم می‌کنید با پزشک یا درمانگر در تماس باشید. صحبت با یک درمانگر می‌تواند در کنار آمدن با چالش‌هایی مانند تغییر خلق و خو، تحریک‌پذیری و مبارزه با احساس ناامیدی به شما کمک کند.
اگر برای ترک سیگار از بوپروپیون استفاده می‌کردید ممکن است بخواهید یک مقداری آدامسی که نیکوتین دارد داشته باشید. این به کاهش ولع مصرف احتمالی نیکوتین و هرگونه تحریک مرتبط کمک می‌کند.
هشدارها
گرچه بوپروپیون به طور معمول با علائم ترک همراه نیست مانند همه داروهای ضد افسردگی با یک هشدار جدی FDA در ارتباط با ایده خودکشی در کودکان نوجوانان و بزرگسالان همراه است. هنگام تغییر در دوز مصرفی باید احتیاط ویژه‌ای داشته باشید.
احساسات خودکشی بیشتر در کودکان و بزرگسالان 24 ساله و کمتر دیده می‌شود اما ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد. اگر چنین افکاری دارید به دنبال مراقبت‌های پزشکی فوری باشید:
- افکار آسیب رساندن یا خودکشی
- افکار در مورد اینکه چگونه خود را می‌کشید
- بی قراری شدید یا هیجان غیرطبیعی
- رفتار دیوانه‌وار
- بدون فکر تصمیمی گرفتن
- نگرانی یا تحریک شدید
- موارد وحشت‌زدگی
خطر افکار و رفتارهای خودکشی اندک است اما برای برخی از افراد اتفاق می‌افتد. قبل از قطع مصرف بوپروپیون درباره خطرات و مزایای آن با پزشک خود صحبت کنید. اگر تصمیم دارید دوز مصرفی خود را متوقف کنید ممکن است به یک برنامه درمانی نیاز داشته باشید.
درمان طولانی مدت
مطمئن‌ترین راه برای قطع مصرف داروهای ضد افسردگی کاهش آرام میزان مصرف آن است. برنامه‌های ترک اعتیاد به بوپروپیون معمولاً کوتاه مدت هستند. با کمک پزشک خود می‌توانید برنامه‌ای تنظیم کنید که در طی یک یا دو هفته به تدریج دوز یا میزان مصرف داروها را کاهش دهید.
بعد از برنامه ریزی برای ترک بوپروپیون هرگونه درمان طولانی مدت ممکن است شما را به سمت مصرف دوباره بوپروپیون‌ها وادار کند. اگر با افسردگی دست و پنجه نرم می‌کنید ممکن است پزشک بخواهد شما را به یک SSRI سوق دهد که قبلاً آن را امتحان نکرده‌اید یا گزینه‌های دیگری را پیشنهاد کند. قبل از یافتن داروی مناسب یا ترکیبی از داروها ممکن است چندین بار بر روی شما آزمایش شود.
به خاطر داشته باشید هیچ قرصی وجود ندارد که بتواند شما را به طور کامل درست کند. افسردگی یک بیماری پیچیده است که به یک روش درمانی چند جانبه نیاز دارد. دارو فقط می‌تواند به تنهایی کارهای بسیار زیادی انجام دهد. روان درمانی ممکن است قسمت مهمی در بهبودی شما از افسردگی باشد.
تحقیقات علمی نتیجه گرفته است که ترکیبی از روان درمانی و دارو برای افسردگی و اضطراب بهتر از دارو است.
روان درمانی یا گفتاردرمانی فرآیندی طولانی مدت است که در آن شما برای درک بهتر خود تلاش می‌کنید. شما به این دلیل این کار را می‌کنید که بتوانید احساسات خو را کشف کنید. همراه با یک درمانگر واجد شرایط ، خواهید آموخت که چگونه با اصلاح الگوهای ناسالم که سر راه شما قرار دارند، در جهت زندگی مورد نظر خود تلاش کنید.
سخن پایانی
افسردگی بیماری پیچیده‌ای است مانند اینکه شما در یک تونل تاریک و طولانی گیر کرده‌اید که انتهای آن نمی‌خورد نور و روشنایی ببینید. هنگامی که افسرده باشد نمی‌توانید احساسات خود را کنترل کنید و این احساس را دارید که درمان برای مشکل شما وجود ندارد. اگر می‌خواهید با افسردگی بجنگید فقط به جلو حرکت کنید و سعی کنید امید خود را از دست ندهید وقتی به دیوار برخورد می‌کنید و یا روی پای خود بایستید و به دنبال راه حل باشد. اگر بوپروپیون جواب نداد با پزشک خود مشورت کنید تا یک داروی متفاوت یا ترکیبی از داروها پیدا کنید که ممکن است موثرتر باشد. اگر به روانشناس یا درمانگر مراجعه نکردید حتما یک وقت ملاقات با آنها ترتیب دهید. پس از مدتی قطعا نتایج مفیدی را دریافت خواهید کرد.
