مقدمه
اگر شخصی را می‌شناسید که مبتلا به اختلال شخصیت مرزی (BPD) است. ممکن است متوجه شده باشید که با بزرگتر شدن آن فرد در اواخر دهه 30 و 40 سالگی به نظر می رسد علائم آنها از نظر احساسی و خلق و خوی شدت یا کاهش می یابد. زیرا از نظر دانشمندان افزایش سن و BPD به هم مرتبط هستند و بر همدیگر تاثیر می‌گذارند. در حقیقت این یک پدیده رایج در بین مبتلایان به BPD است. و به یک موضوع اصلی تحقیق در بین متخصصان بهداشت و روانپزشکان تبدیل شده است.
دلایل احتمالی کاهش علائم BPD با افزایش سن
در حالی که محققان دقیقاً مطمئن نیستند که چرا علائم BPD با افزایش سن کاهش می یابد. برخی از کارشناسان برخی از دلایل احتمالی از جمله تجربه، یادگیری و پرهیز از روابط نادرست را مطرح کرده‌اند. این عوامل را می توان به دو عامل بیولوژیکی و عوامل محیطی مرتبط دانست.
آیا با افزایش سن BPD از بین می‌رود
برخی از متخصصان حدس می زنند که علائم BPD کاهش می یابد زیرا علائم به طور طبیعی از بین می روند. یا اینکه افراد با بلوغ و افزایش سن به سادگی عکس العمل‌های خود را کنترل می‌کنند. به طور کلی تحقیقات نشان داده است که علائم تکانشگری BPD با گذشت زمان به احتمال زیاد کاهش می‌یابد.
ممکن است با پیر شدن و بالغ شدن میل به انجام رفتارهای تکانشی به آرامی برطرف شود. همچنین به ما اجازه می‌دهد تا در تصمیم گیری سنجیده‌تر و منطقی‌تر باشیم.
همانطور که یک مهمانی شبانه در پایان جذابیتش را کم کم از دست می‌دهد. در زندگی هم به همین صورت برای ما اتفاق می‌افتد. افراد یک سری از اخلاقات و احساسات خود را در سنین چهل یا پنجاه سالگی از دست می‌دهند. رفتارهای تکانشی یا بی پروا BPD نیز ممکن است جزء این دسته از رفتارها باشد.
یادگیری در BPD
برخی دیگر از متخصصان فکر می کنند که علائم BPD ممکن است کاهش یابد زیرا با افزایش سن ما یاد می گیریم که چگونه علائم خود را بهتر کنترل کنیم. برای برخی از افراد این یادگیری ممکن است نتیجه درمان‌های فشرده باشد. اما برای برخی دیگر این ممکن است نتیجه یادگیری طبیعی باشد که ناشی از مذاکره در مورد چالش‌های زندگی است.
با تجربه و سعی در گزینه‌های مختلف درمانی و مهارت‌های مقابله ای ممکن است بتوانید شدت علائم را کاهش داده یا آنها را قبل از شروع کنترل کنید. این شبیه یادگیری هر مهارتی است با تمرین در طول زمان انجام آن آسان تر می‌شود.
اجتناب از برخی کار‌ها BPD را کاهش می‌دهد
کارشناسان حدس می زنند که علائم BPD با اجتناب از بعضی کار‌ها کاهش می یابد. زیرا با گذشت زمان یک فرد مبتلا به BPD ممکن است یاد بگیرد که از موقعیت هایی که علائم را ایجاد می کند اجتناب کند. به عنوان مثال برای بسیاری از افراد مبتلا به BPD مشکلات در روابط بین فردی شدیدترین واکنش‌ها و علائم را تحریک می‌کند. افراد مبتلا به BPD ممکن است به طور کلی از روابط بین فردی اجتناب می‌کنند تا از پریشانی خود بکاهند.
در حالی که برخی از افراد موفقیت خود در این روش گزارش کرده اند. اما به سختی یک گزینه درمانی جامع محسوب می شود. اجتناب و داشتن زندگی انفرادی رویکردهای سالم BPD محسوب نمی شود اما در کاهش فرکانس علائم نقشی دارد. بهتر است افراد به فکر زندگی منزوی نباشند بلکه سعی کنند با جوامع و دوستان بهتر رفت و آمد کنند. برعکس باور افراد مبتلا به BPD تنهایی نمی‌تواند روش درمانی کاملا مناسبی برای این افراد باشد. آنها باید سعی کنند تا با افراد بهتری ارتباط برقرار کنند و اجتماعی باشند.
چشم انداز دیگری در رابطه با علائم سن و BPD
برخی از متخصصان در مورد اینکه آیا سن فرد روی BPD تاثیر می‌گزارد اختلاف نظر دارد. که با کاهش علائم آنها ارتباط دارد. به عبارت دیگر آیا سن فرد است که علائم آنها را پیش بینی می‌کند یا چه مدت است که BPD داشته است؟
همچنین مهم است که درک کنیم در حالی که BPD اغلب به عنوان یک اختلال شناخته شده است که بیشتر جوانان و میانسال‌ها به آن دچار می‌شوند. ولی ممکن است گروهی از افراد که در سن بالاتر (40 تا 60 سال) علائم این اختلال را داشته باشند.
در این مطالعه افراد مسن مبتلا به BPD بیشتر احساس خلأ مزمن می کنند. و دارای درجات بالاتری از نقص اجتماعی هستند.
سخن پایانی
در حالی که به نظر می رسد ارتباطی بین سن و کاهش علائم در BPD وجود دارد. تحقیقات هنوز علت دقیق آن را مشخص نکرده است. این که آیا این نتیجه بلوغ طبیعی یا تغییر در مواد شیمیایی مغز است. با گذشت زمان دانشمندان همچنان به دنبال این درک ارتباط هستند زیرا ممکن است تأثیر قابل توجهی در تشخیص و درمان افراد مبتلا به BPD در آینده داشته باشد. اگر در حقیقت تغییری در موادشیمی مغز دلیل بهبود آنها باشد. با کشف دارو می‌توان این اختلال را درمان کرد.
