مقیاس Conners چیست؟
مقیاس Conners یک ارزیابی مبتنی برای تشخیص هنجار است که در تشخیص اختلال نقص توجه یا بیش فعالی (ADHD) در کودکان و نوجوانان استفاده می‌شود.
در این مقیاس از گزارش‌های مشاهده‌ای والدین یا سرپرستان و همچنین معلمان برای تعیین اینکه آیا کودک معیارهای تشخیصی اختلالات روانی (DSM) را دارد یا خیر، استفاده می‌کنند. همچنین یک فرم سوال برای کودکان هشت سال به بالا موجود است که خود کودک باید آن را پر کند.
Conners برای چه مواردی استفاده می‌شود؟
از مقیاس Conners برای تشخیص اینکه آیا علائمی که کودک یا نوجوان دارد نشان دهنده ADHD است یا خیر استفاده می‌کنند.
آزمایشات برای علائم خاص مرتبط با ADHD
پزشکان برای تشخیص بیماری اختلال نقض توجه از برخی از آزمایشات استفاده می‌کنند. این آزمایشات برای کودکان بین ۶ تا ۱۸ سال مورد استفاده قرار می‌گیرد. آزمایشاتی که برای تعیین اختلال نقض توجه استفاده می‌شود به شرح زیر است:
- مسائل توجه
- تکانشگری
- سرپیچی
- مشکلات یادگیری
- مهارت‌های اجتماعی
علاوه بر این، میزان مطابقت علائم بیماری با معیارهای تشخیصی ADHD، اختلال نافرمانی مقابله‌ای (ODD) و اختلال سلوک را نیز اندازه می‌گیرند. با انجام این کار مشخص می‌گردد که تا چه میزان علائم بیمار با معیارهای اختلال نقض توجه مطابقت دارد.
چگونگی اندازه‌گیری هنجارها
هنگامی که ارزیابی مربوط به مقیاس Conners تکمیل شد، پزشک با توجه به شدت علائم به هر یک از معیارها یک نمره می‌دهد. این کار به آن‌ها کمک می‌کند که متوجه شوند آیا این علائم برای این گروه سنی عادی است یا خیر. علائمی که مورد بررسی قرار می‌گیرند به شرح زیر است:
- تمرکز
- رفتار بیش فعال
- پرخاشگری
به عنوان مثال، برای یک کودک هفت ساله غیرعادی نیست که گاهی اوقات در طول مدرسه در صندلی خود نشیند. یک نوجوان چهارده ساله که هر از گاهی با والدین خود بحث می‌کند، لزوماً رفتار نافرمانی در سطح بالینی قابل توجهی از خود نشان نمی‌دهد.
رتبه‌بندی‌های هنجار به ارزیاب می‌گویند که چه علائمی فراتر از رفتار معمولی است و ممکن است از نظر بالینی مهم باشد.
ایجاد چک لیست علائم
علاوه بر این رتبه‌بندی‌ها، در مقیاس Conners چک لیست‌های مربوط به علائم ADHD، ODD و اختلال سلوک وجود دارد. این چک لیست به بیمارها کمک می‌کند تا تشخیص دهند آیا علائم بیمار با معیارهای تشخیصی DSM مطابقت دارند یا خیر.
طبق DSM، یک بیمار باید شش علامت ADHD نوع بی‌توجه یا بیش فعال داشته باشد تا بتواند معیارها را برای تشخیص این بیماری لازم است را برآورده کند.
اگر بیمار شش یا بیشتر علائم بی‌توجهی یا بیش فعالی تکانشی داشته باشد، می‌توان تشخیص داد که او به نوع ترکیبی ADHD مبتلا است.
تشخیص مناسب
از آنجایی که بسیاری از بیمارهای مربوط به روان می‌توانند علائم مشابهی داشته باشند، تعداد علائم و مقیاس‌های رتبه‌بندی مرجع با توجه به هنجار به ارزیاب کمک می‌کند تا تشخیص دهد که آیا علائم مراجع به خاطر ADHD، یا بیماری دیگر، یا هر دو است.
مقیاس Conners شامل چه مواردی است؟
مقیاس Conners شامل یک سری سوالات است که در قالب مقیاس لیکرت ارائه شده است. پاسخ‌های هر سؤال به شرح زیر فهرست شده‌اند: اصلاً درست نیست/ هرگز، فقط کمی درست است/ گاهی اوقات، خیلی درست است/ اغلب، و خیلی درست/ خیلی اوقات.
چگونه به سوالات پاسخ دهیم؟
به سوالات صادقانه و تا جایی که می‌توانید با دقت پاسخ دهید. شما این انتخاب را دارید که نشان دهید نمی‌دانید چگونه به یک سؤال پاسخ دهید، اما اگر از تعداد زیادی سؤال صرف نظر کنید، ممکن است ارزیاب نتواند به Conners شما نمره بدهد.
روی کاغذ یا آنلاین
برخی از ارزیابی‌کنندگان فرم‌های کاغذی برای مقیاس Conners دارند که می‌توانید با تیک زدن پاسخ‌های خود به هر سؤال، آن‌ها را با خودکار یا مداد تکمیل کنید.
برخی از پزشکان نیز از سوالات آنلاین استفاده می‌کنند و برایتان یک ایمیل که شامل لینک سوالات می‌شود ارسال می‌نمایند.
محدودیت‌های بالقوه مقیاس Conners
در حالی که مقیاسConners می‌تواند در تعیین اینکه آیا فرزند شما اختلال نقض توجه دارد یا خیر، مفید باشد، اما محدودیت‌هایی نیز این مقیاس دارد.
نیاز به انجام آزمایشات بیشتر
تشخیص بر اساس یک معیار ارزیابی بسیار نادر است. حتی اگر شما، فرزندتان و معلم فرزندتان هر سه فرم Conners را تکمیل کنید، ارزیاب ممکن است یک ارزیابی شناختی برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد عملکرد و توانایی‌های فرزندتان انجام دهد یا در صورت مناسب بودن سن، یک تست شخصیتی برای بررسی اینکه آیا فرزند شما معیارهای تشخیص دیگری را علاوه بر معیارهای توصیف خودتان دارد نیز درخواست کند.
صرف نظر از اینکه چه اقداماتی برای تعیین بیماری استفاده می‌شود، ارزیاب سابقه شخصی فرزندتان و همچنین مشاهدات رفتاری را نیز در نظر می‌گیرد تا زمینه را برای نمرات فراهم کند.
پنهان کردن علائم
Conners یک ابزار ارزیابی است که رفتارها را اندازه گیری می‌کند. اختلال نقض توجه و سایر بیماری های عصبی بر رفتار فرد تاثیر می‌گذارند و اطرافیان امکان مشاهده علائم را دارند. با این حال، برخی از افراد مبتلا به اختلال نقض توجه علائم خود را پنهان می‌کنند. در نتیجه، ممکن است فردی که دارای ADHD است، معیارهای مبتنی بر Conners را که لازمه تشخیص است را نشان ندهد.
سخن آخر
اگر کودک شما با توجه، کنترل تکانه، سرکشی یا سایر علائمی که دارد به نظرتان ممکن است مبتلا به اختلال بیش فعالی باشد، مقیاس Conners ابزاری است که می‌تواند به شما و تیم درمانی او در تعیین تشخیص کمک کند. اگر شما یا یکی از نزدیکانتان مبتلا به ADHD تشخیص داده شده است، بدانید که تنها نیستید و درمان در دسترس شماست. ما در مقالات متعدد در سایت بهترین زندگی در مورد روش‌‌‌‌های درمانی و چگونگی کنترل علائم توضیحاتی ارائه داده‌ایم.
مطالب مرتبط: “علائم بیش فعالی در بزرگسالان”
