مقدمه

روانشناسی مشاوره‌ به افراد جامعه در هر سنی کمک می‌کنند تا با مشکلات عاطفی، اجتماعی، رشدی و سایر مشکلات زندگی کنار بیایند. این متخصصان از استراتژی‌های مختلف برای کمک به افراد در مدیریت مسائل رفتاری، کنار آمدن با استرس، تسکین اضطراب و پریشانی و مقابله با مسائل مرتبط با اختلالات روانشناختی استفاده می‌کنند. روانشناسی مشاوره با درک مسائل سعی می‌کنند که پیشنهاد‌های مناسبی به شما ارائه دهند تا بتوانید مسائل زندگیتان را حل و یا بهبود ببخشید.

روانشناسی مشاوره‌ ای بر ارائه روش‌های درمانی برای مراجعه کنندگانی که علائم مختلفی از بیماری‌  را تجربه می‌کنند متمرکز است. این کار یکی از بزرگترین زمینه‌های تخصصی در علم روانشناسی است.

انجمن روانشناسی مشاوره‌ این رشته را به عنوان یک تخصص در روانشناسی حرفه‌ای توصیف می‌کند که تمرکز بر حل مشکلات مردم دارد. این تخصص توجه ویژه‌ای به احساسات، مسائل اجتماعی، شغلی، آموزشی، و مسائل مرتبط با سلامتی، رشد و توسعه دارد.

روانشناسی مشاوره‌ چه کارهایی انجام می‌دهند؟

بسیاری از روانشناسان مشاوره ‌ای خدمات روان درمانی را ارائه می‌دهند. اما سایر مسیرهای شغلی در رشته روانشناسی نیز در دسترس هستند. تحقیق، آموزش و مشاوره تنها چند مورد از گزینه‌های شغلی در رشته و روانشناسی هستند. روانشناسان کار‌ خود را در محیط‌های مختلفی کار می‌کنند.

روانشناسی مشاوره‌ کجا کار می‌کنند؟

روانشناسی مشاوره‌ در مکان‌های مختلفی از جمله مشاغل خصوصی، ارتش، سازمان‌های دولتی، مدرسه و دانشگاه، کلینیک‌های خصوصی و دیگر مکان‌های مختلف اقدامات مشاوره ای و موارد دیگر کار می‌کنند.

برخی از متخصصان در محیط‌های دانشگاهی به عنوان استاد روانشناسی و محقق کار می‌کنند.

بعضی از روانشناسان در بیمارستان‌ها و کلینیک‌های بهداشت روان کار می‌کنند. اغلب آن‌ها در کنار پزشکان و سایر متخصصان بهداشت روان از جمله روانشناسان بالینی، مددکاران اجتماعی و پرستاران نیز حضور دارند. این روانشناسان در محیط‌های بیمارستانی و دانشگاهی‌ هم با مراجعه کنندگان کار می‌کنند. روانشناسان با رویکرد‌های درمانی کمک می‌کنند که مردم از مشکلات خود عبور کنند.

سایر روانشناسان مشاوره‌ای هم بطور مستقل اشتغال دارند و خدمات روان درمانی را به افراد جامعه، خانواده‌ها و گروه‌ها ارائه می‌دهند. این روانشناسان معمولا یک کلینیک یا مطبی خصوصی دارند و در آنجا خدمات روانشناسی را ارائه می‌دهند.

چگونه می‌توان وارد رشته روانشناسی شد

اگر بخواهیم یک روانشناس بشویم و در یک یا چند تا از شاخه‌های مختلف روانشناسی تحصیل کنیم. ابتدا باید به شرایط آن در کشور خود نگاهی بندازیم. در ایران معمولا افراد از رشته علوم انسانی به دانشگاه‌های مربوطه رفته و در رشته روانشناسی تحصیل می‌کنند.

 از جمله مواردی که یک روانشناس باید در کار خود داشته باشد داشتن توانایی و مهارت کافی برای تصمیم گیری و حل مسائل مختلف است. یک روانشناس خوب باید روحیه کمک به مردم و حل مشکلات ‌آن‌ها را داشته باشد. رشته روانشناسی در مقطع کارشناسی ارشد سه گرایش دارد که می‌توان به گرایش روانشناسی بالینی روانشناسی عمومی و روان سنجی اشاره کرد. دانشجویان رشته روانشناسی می‌توانند تا مقطع دکتری و فوق دکتری هم تحصیل کنند.

روانشناسی مشاوره در مقابل روانشناسی بالینی

از کل مدارک روانشناسی که هر ساله به فارغ التحصیلان رشته روانشناسی اعطا می‌شود 56٪ آن‌ها در حوزه‌های زیرمجموعه خدمات درمانی قرار می‌گیرد که شامل مشاوره، روانشناسی بالینی و روانشناسی مشاوره‌ است. روانشناسی مشاوره‌ اشتراکات بسیاری با روانشناسی بالینی دارد اما از چند جهت هم تفاوت دارند.

شباهت‌های مشاوره روانشناسی و بالینی

  • هر دو برای ارائه روان درمانی آموزش دیده اند.
  • هر دو اغلب در بیمارستان‌ها، کلینیک‌های بهداشت روان‌، مراکز دانشگاهی و مستقل کار می‌کنند.
  • هر دو می‌توانند در تمامی استان‌ها و شهر یا روستا‌ها فعالیت کنند.

برخی از تفاوت‌های اساسی این دو حرفه عبارتند از:

  • هر کدام در زمینه آموزش و تحصیلات دارای گرایش‌های متفاوتی هستند.
  • روانشناسان بالینی تمرکز خود را بر آسیب شناسی روانی نشان می‌دهند.
  • روانشناسان مشاوره تمرکز خود را بر روی رفاه کلی در طول عمر دارند.
  • در حالی که روانشناسان بالینی و مشاوران روان درمانی را انجام می‌دهند.

 کسانی که به عنوان پزشک بالینی کار می‌کنند معمولاً با کسانی که بیماری‌های روانی شدیدتری دارند روبرو می‌شوند. روانشناسان مشاور‌ه‌ ا‌ی غلب با افرادی کار می‌کنند که علائم کمتری را تجربه می‌کنند. چشم انداز درمان مراجعین نیز می‌تواند بین روانشناسی بالینی و مشاوره متفاوت باشد.

پزشکان معمولاً از نظر پزشکی به بیماری روانی نزدیک می‌شوند. در حالی که روانشناسان مشاوره‌ ای معمولاً رویکرد کلی تری را در بر می‌گیرند که طیف وسیعی از فنون روان درمانی را در کار خود بکار می‌برند. البته رویکرد فردی که یک درمانگر در پیش می‌گیرد به عوامل مختلفی از جمله سوابق تحصیلی، آموزش، تجربه و دیدگاه نظری آن‌ها بستگی دارد.