مقدمه
به طور کلی احتمالاً افرادی که مبتلا به سندرم آسپرگر هستند سایر بیماری‌های روانی را نیز دارند. همچنین تحقیقات نشان داد این سندرم به طور مشخص با افسردگی ارتباط دارد. لازم به ذکر است که روش تشخیص آسپرگر از چاپ پنجم کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی DSM-5 حذف شد. و اکنون به جای آن اختلال طیف اوتیسم ASD اضافه گردیده است. با این حال، از آنجا که این اصطلاح هنوز به طور منظم استفاده می‌شود، به منظور سادگی، اصطلاح اسپرگر در این مقاله به جای ASD مورد استفاده قرار می‌گیرد.
سندرم آسپرگر چیست؟
سندرم آسپرگر نام قبلی تشخیصی است که با اوتیسم با عملکرد بالا مطابقت دارد. این اختلال معمولاً در سنین کودکی، نوجوانی یا در اوایل بزرگسالی نمود پیدا می‌کند. فرد مبتلا به آسپرگر تمایل به عملکرد اجتماعی غیرطبیعی و رفتارهای تکراری دارد، در حالی که فرد دارای سطح نرمال هوش و رشد مهارت‌های کلامی است. به عبارت دیگر، افرادی که این بیماری را دارند، باهوش هستند اما در موقعیت‌های اجتماعی مشکلاتی دارند. افراد مبتلا به این اختلال تمایل به وسواس در مورد موضوعی دارند تا حدی که به طور مداوم در مورد آن صحبت می‌کنند. و برای مدت طولانی بر روی آن موضوع تمرکز می‌نمایند.
علائم و نشانه‌ها
در حالی که علائم آسپرگر شدیدتر از سایر اختلالات طیف اوتیسم نیست. افراد مبتلا به این سندرم نمی‌توانند ارتباط چشمی برقرار کنند و نمی‌دانند در موقعیت‌های اجتماعی چگونه واکنش نشان دهند. آنها ممکن است نحوه رفتار اجتماعی درست را فراموش کنند، ناجور به نظر برسند، زبان بدن یا عبارات را درک نکنند و احساسات کمی نشان دهند.
آنها ممکن است هنگام خوشحالی لبخند نزنند و به شوخی‌ها نخندند. آنها همچنین ممکن است به صورت یکنواخت صحبت کنند یا مانند ربات به نظر برسند. کسانی که مبتلا به آسپرگر هستند که به یک موضوع خاص وسواس پیدا می‌کنند ممکن است درمورد این موضوع بدون اینکه متوجه شوند فرد مقابل علاقه‌ای دیگر به ادامه مکالمه ندارند، به طور طولانی در مورد آن صحبت کند.
به عنوان مثال، اگر مبتلا به آسپرگر هستید، ممکن است با آمار مسابقات ورزشی یا جمع آوری سنگ وسواس پیدا کنید و بخواهید در مورد این موضوعات به طور طولانی با افراد دیگر صحبت کنید، بدون اینکه متوجه شوید این مکالمه خسته کننده شده است. افراد مبتلا به این سندرم تمایل به تغییر نیز ندارند. به عنوان مثال، ممکن است ترجیح دهند هر روز همان غذا را بخورند.
خصوصیات مشترک سندرم آسپرگر
در زیر لیستی از سایر صفات رایج افراد مبتلا به سندرم آسپرگر آورده شده است:
- فقدان همدلی یا ناتوان از دیدن نظرات اشخاص دیگر
- سخت بودن ارتباط چشمی و عدم توجه به نشانه‌های غیر کلامی
- عدم واکنش یا همدلی به داستان‌ها یا مبارزات دیگران
- مشکل در درک شوخ طبعی
- ناجور یا ناشیانه بودن
- در برقراری رابطه دوستی یا حفظ آن مشکل دارند
- انجام یک سری کارها که به نظر می‌رسد هیچ هدفی از انجام آن ندارند
- داشتن رفتارهای بدنی تکراری مانند تکان دادن دست
- جذابیت داشتن حروف یا اعداد خاص
- عملکرد بهتر هنگام پیروی از روال و مناسک مشخص
- حساسیت به نور شدید، سر و صدای زیاد یا بافت‌های خاص
- هوش و مهارت‌های کلامی بالاتر از حد متوسط
- تجربه انفجارهای عاطفی، به ویژه در پاسخ به تغییر در برنامه‌های معمول یا تغییر مکان
- تمرکز بیش از حد (از دست دادن زمان) بر روی موارد مورد علاقه
- اصرار به گفتگو فقط در مورد یک موضوع واحد
- عجیب و ناجور به نظر می‌رسند
- از نظر ظاهری در شادی و ناراحتی دیگران هنگام به اشتراک گذاشتن داستان‌ها یا اخبار سهیم نیستند
علل
ما می‌دانیم که آسپرگر، مانند تمام اختلالات طیف اوتیسم، به خاطر مشکلات مغزی و یک جزء ژنتیکی است. ما همچنین می‌دانیم که عوامل خاصی مانند تولد در والدین با سن بالا، قرار گرفتن در معرض داروی والپروات در رحم و داشتن وزن کم هنگام تولد وجود دارد که خطر ابتلا به این اختلال را افزایش می‌دهد. برخی استدلال کرده‌اند که اختلالات طیف آسپرگر و اوتیسم بازتاب تنوع عصبی است و به خودی خود یک اختلال نیست. به عبارت دیگر، دیدن دنیا به گونه‌ای متفاوت با ارزش است. و افرادی که دارای این اختلافات مغزی هستند نیز دارای نقاط قوتی هستند که کسانی که دارای مغز سالمند این قدرت را ندارند.
رابطه آسپرگر و افسردگی چگونه است؟
اکنون که منظور از Asperger را فهمیدیم، می‌توانیم نحوه ارتباط آن با افسردگی را بررسی کنیم. یک دوره از افسردگی به طور معمول علائم زیر را دارد که طی یک دوره دو هفته‌ای این علائم ادامه دارد و باعث اختلال در عملکرد طبیعی روزانه فرد می‌شود:
- احساس غم یا ناامیدی، گناه و بی‌ارزشی
- از دست دادن علاقه به کارهایی که معمولاً دوست داشتند انجام دهند
- مشاهده تغییرات در اشتهای (تمایل به خوردن بیشتر یا کمتر)
- لاغر شدن یا افزایش وزن بدون دلیل
- امکان تمرکز کردن روی یک چیز خاص وجود ندارد.
- داشتن انرژی کم و خستگی
- اختلال خواب (خواب زیاد یا خیلی کم)
در حالی که می‌دانیم آسپرگر و افسردگی به طور همزمان اتفاق می‌افتند. اما تشخیص افسردگی در فرد مبتلا به این سندرم به دلیل همپوشانی علائم، دشوار است.
به عنوان مثال، ممکن است یک فرد مبتلا به این سندرم زیاد کسل باشد، به این معنی که به نظر می‌رسد زیاد غمگین یا ناراحت هستند. با این حال، این حالت عاطفی ممکن است با آنچه در درون احساس می‌کنند مطابقت نداشته باشد. بلکه ممکن است در واقع احساس طبیعی داشته باشند یا مثل اینکه هیچ مشکلی نیست. مسئله این است که وضعیت ظاهری آنها با آنچه در درون احساس می کنند مطابقت ندارد.
علاوه بر این، یک فرد مبتلا به آسپرگر ممکن است به طور طبیعی از موقعیت‌های اجتماعی کناره گیری کند زیرا به دلیل علائم اوتیسم برقراری ارتباطات مشکل است. این موضوع با آنچه یک شخص افسرده تجربه می‌کند متفاوت است.
افسردگی اولیه
افسردگی اولیه به افسردگی گفته می‌شود که مستقل از دیگر اختلال‌های روانی است. معنی این جمله این است که فرد مبتلا به آسپرگر نه به دلیل استرس مربوط به علائم اوتیسم، بلکه بیشتر به دلیل عوامل مستقیم افسرده می‌شود.
افسردگی ثانویه
از طرف دیگر، افسردگی می‌تواند ثانویه نسبت به سندرم آسپرگر ایجاد گردد. در این حالت، تجارب زندگی مانند حس اضافه بودن یا طرد اجتماعی در بروز علائم افسردگی نقش دارند.
همپوشانی درمانی آسپرگر و افسردگی
آیا سندرم آسپرگر و افسردگی از نظر درمانی همپوشانی دارند؟ به طور کلی، در مورد روش‌های درمان افسردگی که ایا روی درمان این اختلال نیز موثر است تحقیقات زیادی انجام نشده است. به همین دلیل، روانشناسان به طور کلی روش‌های درمانی را به صورت جداگانه برای هر بیماری در نظر می‌گیرند. در زیر برخی از روش‌های درمانی وجود دارد که ممکن است برای هر مسئله بهداشت روان به بیمار پیشنهاد شود.
آموزش مهارت‌های اجتماعی
آموزش مهارت‌های اجتماعی شامل مدل سازی رفتار مناسب برای یادگیری نحوه انطباق با موقعیت‌های اجتماعی در بین افراد مبتلا به آسپرگر استفاده می شود.
گفتاردرمانی
گفتار درمانی برای کمک به افراد مبتلا به عمل آسپرگر در تعدیل صدای خود (به جای استفاده از حرکات یکنواخت) و همچنین نحوه استفاده از حرکات دست و برقراری تماس چشمی استفاده می‌شود.
درمان رفتاری شناختی (CBT)
درمان رفتاری شناختی ممکن است برای مدیریت احساسات، عصبانیت، فروپاشی و رفتارهای تکراری در میان مبتلایان به آسپرگر استفاده شود. همچنین می‌تواند برای مدیریت الگوهای فکری منفی که بخشی از افسردگی است، مفید باشد.
تحلیل رفتار کاربردی (ABA)
تحلیل رفتار کاربردی معمولاً برای تقویت رفتارهای مثبت در بین مبتلایان به اوتیسم به ویژه در کودکان با علائم شدیدتر استفاده می‌شود.
دارو
در حالی که هیچ دارویی به طور خاص برای اختلالات طیف آسپرگر یا اوتیسم وجود ندارد، ممکن است داروهای که برای افسردگی استفاده می‌شوند مانند مهارکننده‌های باز جذب مجدد سروتونین (به عنوان مثال، پروزاک) برای درمان این اختلال نیز تجویز شود. برخی از داروها همچنین ممکن است به کاهش رفتارهای تکراری که از ویژگی‌های این اختلال است، کمک کنند.
کاردرمانی و فیزیوتراپی
برای بهبود مسائل هماهنگی حرکتی مانند عدم هماهنگی دست و پا، می‌توان از کاردرمانی و یا فیزیوتراپی استفاده کرد. اگر دیگران بگویند فرد بیمار به روش ناجوری می‌نشیند و یا راه می‌رود این نوع درمان می‌تواند مفید باشد.
کنار آمدن با افسردگی و آسپرگر
اگر هم علائم اسپرگر دارید و هم علائم افسردگی، بهترین اقدام مراجعه به مطب یک متخصص بهداشت روان است. با این حال، اگر می‌خواهید علائم افسردگی را به تنهایی مدیریت کنید، انجام کارهایی مانند خوردن غذای سالم، ورزش منظم و تمرین هوشیاری می‌تواند به شما کمک کند. این نوع استراتژی‌های مقابله‌ای را می‌توان در حین دریافت درمان نیز انجام داد تا اطمینان حاصل کنید که به خوبی در هر درمان هستید.
سخن پایانی
اگر شما یا کسی که می‌شناسید دارای علائم خلقی همراه با سندرم آسپرگر است، ارزیابی این علائم برای تعیین وجود افسردگی بالینی بسیار مهم است. افسردگی یک بیماری جدی با عوارض بالقوه است که نباید نادیده گرفته شود. اگرچه ممکن است زندگی با این اختلال راحت باشد. اما افسردگی یک بیماری بالقوه تهدید کننده زندگی است که با درمان موثر می‌تواند بهبود یافت.
