به قلم لئو بابائوتا – بله قبول دارم. نام گذاری استراحت واقعی به عنوان هنر از دست رفته تا اندازه ای اغراق آمیز است، چون همچنان افرادی هستند که واقعا استراحت می کنند، ولی به نظرم خیلی ها دیگر چنین چیزی ندارند.
می توانم به اندازه قابل توجهی در مورد حواس پرتی ها شبکه های اجتماعی صحبت کنم و قبلا هم بارها این کار را کردم. آن را از دیگران هم شنیده اید، ولی دلیلش هر چه که باشد، دیگر استراحتی نداریم. در موردش فکر کنید: وقتی زمانی برای استراحت گیرتان می آید، چه می کنید؟ سراغ موبایل یا کامپیوترتان می روید؟ پیام هایتان در شبکه های اجتماعی یا وبسایت های محبوبتان را بررسی می کنید؟ آنلاین ویدیو می بینید؟ الان خیلی ها از جمله خودم زمان استراحت خود را این طور سپری می کنند. من هم به این گروه تعلق دارم.
بعد از اینکه کار روزانه‌تان تمام شد، چه می کنید؟ اگر فرض کنیم این مساله امکان پذیر است، می پرسم چون خیلی از ما دیگر تا وقتی خوابمان نبرد و اجازه داشته باشیم، به کار ادامه می دهیم. بعد از کارتان پیام هایتان در پیام رسان ها و شبکه های اجتماعی را می بینید و می خوانید؟ خیلی از افرادی که می شناسم، این چنین هستند.
چه زمانی واقعاً استراحت می‌کنیم؟
چه زمانی واقعا استراحت می کنیم؟ منظورم جسممان نیست، از ذهنمان صحبت می کنیم. به این نیاز داریم. واقعا نیاز داریم. کمبود استراحت واقعی باعث خالی شدن جسمی می شود و هیچ وقت به اندازه کافی انرژی نخواهیم داشت، کاملا حاضر نخواهیم بود و 100 درصد زنده حس نخواهیم کرد. به معنای آن است که روابطمان فاقد انرژی و اتصال لازم خواهد بود. به معنای آن است که لذت را از زندگیمان بیرون می کشیم. شاید تمام این ها در موردتان درست نباشد، اما احتمالا تا اندازه ای با گفته هایم هم ذات پنداری بکنید.
بارها خودم را در شرایطی دیده ام که زمان های استراحتم از کار را مشغول انجام دادن کارهای بیخود روی موبایل یا کامپیوترم شده ام. انگار وقتی فرصتی پیدا می کنم، می خواهم سراغ چنین فعالیت هایی بروم، ولی این واقعا استراحت نیست. بعد از آن ها احساس تازگی نمی کنم، بلکه خسته تر شده ام. انگار قرار است در شرایط راحت تری قرار بگیرم، ولی چیزی که به دست می آورم، واقعا استراحت نیست. خب بیایید در مورد هنر از دست رفته استراحت و راه هایی که می توان دوباره به آن ها دست پیدا کرد، صحبت کنیم:
چهار شیوه استراحت واقعی
برای من 4 شیوه مختلف وجود دارد که هر کدام را به طور خلاصه شرح می دهم:
- بستن چشم ها، دراز کشیدن و انجام دادن هیچ کار. این ها ممکن است به چُرت ختم بشود یا نشود. می تواند بیشتر مدیتیشن حساب شود، ولی خود را مشغول مطالعه و تماشای هیچ چیزی نمی کنم.
- بیرون زدن بدون وسایل الکترونیکی. قدم زدن در طبیعت که بهتر است تنهایی انجام شود. به ذهنم اجازه می دهم کمی فضای فیزیکی و روانی داشته باشد.
- ریلکس کردن کنار فردی دیگر. حضور در کنار دیگران که لازم نیست شامل مکالمه ای فعالانه شود یا اگر صحبت می کنیم، بهتر است صرفا موضوعی برای معاشرت و ریلکس کردن باشد. می توانیم حتی بدون حرف زدن، صرفا همدیگر را در آغوش بگیریم.
- حضور کامل قلب با فعالیت هایی کاملا ساده همانند نوشیدن چای. الان وقت فکر کردن به کار نیست، ولی این افکار ممکن است پیش بیایند. هیچ چیز غیر از نوشیدن چای نباید باشد. خود را در این فعالیت ساده غرق کنید. می تواند فرو رفتن در وان حمام یا گذراندن وقت در جکوزی هم باشد.
حتما می تواند از کارهای دیگر برای استراحت واقعی مثل گوش دادن به موسیقی، خلق اثرات هنری، رقص و غیره هم نام برد. موارد بالا صرفا فعالیت های مورد علاقه من هستند. حتما می بینید که برای این کارها، وسایل و انرژی چندانی لازم نیست و فضای بزرگی هم نمی خواهند. فعالیت های ساده ای هستند، ولی انجام دادنشان را فراموش می کنیم.
چطور واقعا استراحت کنیم؟
وقتی احساس خستگی می کنم و جلسه ای هم قرار است داشته باشم، همه چیز را رها می کنم و در نزدیک ترین جای ممکن دراز می کشم. ابزارم را کنار می گذارم. چشمانم را می بندم و پوزیشن راحتی می گیرم. اینجا است که واقعا استراحت می کنم. وقتی می گویم «استراحت واقعی»، منظورم بیشتر از آن چیزی که معمولا استراحت می کنیم. بدنم را برای هر گونه کشیدگی بررسی می کنم و سعی می کنم آن را شل کنم. بعد بیشتر بررسی می کنم و سراغ عضو بعدی می روم. معمولا در نقاطی از شکم، سر و سینه ام احساس فشار می کنم و آرامشان می کنم.
هر چه بیشتر ریلکس می کنم، اندام های کوچک بیشتری می بینم که تحت فشار هستند و آن ها را شل می کنم. معمولا خوابم می برد. باید برای از دست ندادن جلسه ام، ساعتم را تنظیم کنم، ولی گاهی اوقات نمی خوابم، ولی انجام این فعالیت به شدت آرامش بخش است.
چگونگی استراحت واقعی موقع انجام فعالیتی ساده
می توانید موقع انجام فعالیتی ساده مثل نوشیدن یک فنجان چای، دوش گرفتن و یا پیاده روی، ریلکس کنید. لازم نیست حتما چشمان خود را ببندید و دراز بکشید. نکته اینجا است که این کار را به عنوان تنها کاری که انجام می دهید، در نظر داشته باشید: فعالیتی ساده. فقط به همین یک کار بیندیشید و شاخه به شاخه نشوید.
تمرینی ساده ولی قدرتمند
در نهایت می خواهم از تمرینی ساده ولی قدرتمند برایتان صحبت کنم. وقتی کاری که دارید می کنید، به آخر می رسد، مکث کنید و ببینید نیاز به استراحت دارید یا نه. آیا خسته اید؟ استراحت واقعی می خواهید؟ اگر جواب مثبت است، چند دقیقه استراحت واقعی کنید. دست به گوشی نزنید و سراغ تماشای ویدیوهای آنلاین نروید و کارهای کوچک شروع نکنید. استراحت واقعی. یکی از مثال هایی که بالا در موردشان صحبت کردم را انجام دهید یا فعالیت های دلخواه خودتان را پیدا کنید.
در تمام طول روز سوال بالا را از خود بپرسید. شاید به این نتیجه رسیدید که بیشتر از آنچه فکر می کردید، استراحت واقعی لازم دارید.
مطلب مرتبط: چطور معناداری کار خود را حفظ کنیم؟
