به قلم لئو بابائوتا – مدتی پیش با چند نفر از شاگردانم که اخیر در تغییر برخی عادت ها موفقیت داشته اند، صحبت می کردم؛ افرادی که بعد از چند ماه در سراشیبی عادت قرار گرفته اند.
این سراشیبی چیزی است که همه بعد از تغییر عادت با آن ها روبرو می شویم: انگیزه خود را از دست می دهیم، احساس ناامیدی می کنیم، به مشکل برمی خوریم تمرکزمان را از دست می دهیم چون سر راهمان مانع ظاهر می شود. زندگی همه چیز را تحت تاثیر قرار می دهد.
آغاز تغییر
وقتی عادتی قدیمی را تغییر می دهید و عادت جدیدی را شکل می دهید، قرار گرفتن در سراشیبی کاملا قابل پیش بینی است. در واقع هر زمان که پروژه جدیدی کلید بزنید، در چنین سراشیبی ای قرار خواهید گرفت. این خبر بدی است، ولی حتما از لحاظ انگیزه، تمرکز و انرژی در سراشیبی حس خواهید کرد. با این حال، اخبار خوب هم وجود دارد:
- این سراشیبی اگر به مسیر ادامه دهید، موقتی است و
- سراشیبی محلی شگفت آور برای یادگیری است
مورد دوم آن قدر مهم است که دوست دارم تکرارش کنم: سراشیبی محلی شگفت آور برای یادگیری است. وقتی اوضاع خوب پیش می رود، همه چیز ساده به نظر می رسد و باید به همان منوال سابق ادامه دهید. چیز جدیدی برای یادگیری نیست. با این حال، وقتی اوضاع سخت می شود، اگر بخواهید ادامه دهید و الگوی همیشگی طفره رفتن یا ناامیدی را پیاده نکنید، باید با مشکل گلاویز شوید. در همین سراشیبی است که بیشتر یادگیری رخ می دهد.
یادگیری از سراشیبی عادت
می توانید خیلی از سراشیبی عادت یاد بگیرید (مثل خیلی از سراشیبی هایی که در مورد انگیزه و تمرکز هم رخ می دهد):
- اینکه به جای طفره رفتن از سختی ها، با آن ها مواجه شوید
- موقع ناامیدی چطور به خود امید بدهید
- چطور از کمال گرایی خود که سبب ناامیدی می شود، دست بردارید
- چطور با احساسات سنگین خود همانند از پا افتادن، ناامیدی و ترس کنار بیایید
- چطور وقتی احساس خالی شدن کردید، خودتان را تغذیه کنید
- چطور وقتی حس می کنید کار اشتباهی می کنید، با خودتان مهربان باشید
- چطور متدهای همیشگی کنترل، طفره و تسلیم شدن را کنار بگذارید
- چطور از خودآگاهی همیشگی خود دست بردارید
این ها تنها بخشی از چیزهایی است که خواهید دید. خیلی بیشتر از این وجود دارد. بیش از اندازه غنی است، ولی باید یاد بگیرید سراشیبی را زندگی کنید.
اگر به مسیر ادامه دهید، سراشیبی عادت موقتی است
سراشیبی های عادت و انگیزه همواره موقتی هستند. همه کسانی که در ماراتن یا اولترا ماراتن دویده اید، می دانند «تسلیم شدن خواستن»، خسته شدن از تمرین، حس ناامیدی موقع سخت شدن اوضاع دقیقا چیست. خیلی از ما هم که این ها را تجربه کرده ایم، ماراتن را به آخر رسانده ایم.
همه تجربه تسلیم شدن در شرایط سخت را داشته ایم. وقتی از مسیر خارج شده ایم، تجربه عدم تمایل برای برگشت به مسیر را داشته ایم. همه ما در پروژه ها، اهداف و عادت ها خراب کاری کرده ایم. با این حال، اگر به مسیر برگردیم و وقتی اوضاع خوب نیست به خودمان انگیزه دهیم، اگر کمال گرایی را کنار بگذاریم و با خودمان مهربان باشیم، همیشه دستاوردهای بیشتری در انتظارمان قرار دارد.
همه چیز حتی شکست هم موقتی است. موفقیت هم دائمی نیست. بیرون افتادن از مسیر هم تمام خواهد شد. این ها آخر راه نیستند، فقط مسیر هستند. ادامه دهید.
چطور تمرینش کنید؟
خب، اگر آماده اید وقتی در سراشیبی هستید، یاد بگیرید، پس می توانید با برخی کارها تمرین کرده و از این مسیر سخت، فرا بگیرید؟
- ذهنیت یادگیرنده داشته باشید؛ ذهنیتی که به خودقضاوتی مشغول نیست و روی رشد متمرکز است
- از ایده آل های خود دست بکشید و به جای آن کنجکاوی بگذارید. در این باره چه می توانید پیدا کنید؟
- یاد بگیرید با احساسات دردناک این مسیر مواجه شوید. ذهنیت مناسب به آن ها بدهید. آن ها را کاملا درک کنید و بدانید آن قدر مهم نیستند و تنها احساسات هستند.
- ببینید چطور خود را ناامید می کنید؟ خود را برای ناامید کردن خود سرزنش نکنید، ولی متدهای خودتان برای این کار را کشف کنید
- به جای این، راهی برای امیدبخشی به خودتان پیدا کنید. راهی برای مهربانی با خودتان پیدا کنید. این ها مهارت های تمرینی بسیار قابل توجهی هستند.
- چیز جدیدی برای یادگیری پیدا کنید. هر موقع که توجه‌تان بیش از حد جلبِ سراشیبی شد، سراغش بروید. چه چیز بیشتری می توانید در موردش یاد بگیرید و غیر از این چه؟
اگر با ذهنیتی مناسب با این روزها مواجه شوید، حتما به موارد دیگری برای تمرین و خودسازی بهتر خود در سراشیبی عادت برخواهید خورد، ولی توصیه می کنم با 6 مورد بالا شروع به تمرین کنید. اگر بتوانید ذهنیت خود را براساس مواردی که توضیح دادم، شکل دهید، خیلی بیشتر در انتظارتان خواهد بود. بعد از رسیدن به آنجا، قدردان خود خواهید بود.
مطالب مرتبط:
