مقدمه
مدت‌هاست که هنر داستان نویسی در بسیاری از فرهنگ‌ها یک مهارت قابل احترام و یک سنت مهم است. در طول تاریخ، بزرگان جامعه و داستان‌های آنها گنجینه‌ای از دانش، تاریخ و خرد جامعه تلقی می‌شده است. اعضای قدیمی یک جامعه تشویق می‌شدند که داستان‌های خود را با نسل‌های جوان در میان بگذارند و سنت شفاهی را زنده نگه دارند. امروزه محققان علوم پزشکی و علوم اجتماعی بیش از اینکه به اهمیت قصه گویی به عنوان وسیله‌ای برای آموزش و سرگرم توجه کنند. به تاثیر قصه گویی برا سلامت روان توجه می‌نمایند.
تأثیرات داستان سرایی بر سلامت مغز
مطالعاتی انجام شده است که توانایی روایت داستان‌های جذاب را به عنوان موضوعی بررسی کرده‌اند که ممکن است برخی از مزایای بقا را در تکامل انسان فراهم کند. برخی دیگر نیز بوده‌اند که به تأثیرات روانشناختی و درمانی قصه گویی پرداخته اند.
با این حال شاید جالب‌ترین تحقیقی که تاکنون در مورد قصه گویی انجام شده است، تحقیق در مورد اثر قصه گویی بر زوال عقل می‌باشد. برای درمان این افراد از داستان سرایی گروهی یا خاطره‌گویی استفاده می‌کنند. از این روش برای درمان سایر بیماری‌های روانی مانند افسردگی نیز استفاده می‌شود.
مطالعات در مورد استفاده از درمان خاطرات و قصه گویی، در افرادی که از زوال عقل یا آلزایمر رنج می‌برند. نشان داده است که این درمان بر عملکرد شناختی و کیفیت زندگی مانند شادی و خلق و خوی آنها تاثیر می‌گذارد.
نحوه استفاده از قصه گویی برای سلامت مغز
در حالی که هنوز تحقیقات برای درک کامل چگونگی استفاده از روش یادآوری خاطره برای اینکه متوجه شوند چگونه یادآوری خاطرات باعث بهبود سلامت مغز سالمندان می‌شود ادامه دارد. اما داده‌های فعلی نشان می‌دهد که قصه گویی مزایای متعددی بر بهبود حافظه، خلق و خوی و روابط بین فردی بهتر می‌گذارد.
متأسفانه امروز بیش از حد معمول ما فقط گوشی تلفن را برمی‌داریم تا با کسی صحبت کنیم. بدون اینکه به حرفهایمان فکر کنیم. سعی کنید با قصه گفتن به مغز خود تمرین دهید و روابط خود را تقویت کنید.
در این صورت مغز شما از ورزش روزمره خلاقیت بهره‌مند می‌شود. و این یک روش عالی برای به اشتراک گذاشتن با مردم جهان است.
نکاتی درباره خاطره گویی و داستان سرایی
در اینجا چند نکته برای تاثیر قصه گویی بر سلامت روان، روابط بهتر و پیری سالم وجود دارد:
- هیجان زده شدن: قصه گویی یک اجرا است. و برای روایت یک داستان خوب به انرژی و اشتیاق احتیاج دارید. احساساتی شوید، حتی اگر احمقانه به نظر برسد.
- لبخند: لبخند زدن شخصی را می‌بینید. وقتی شخصی با لبخندی بر لب قصه می‌گوید، لحن‌های ظریف صدا تغییر می‌کند. اگر لبخند بزنید، کلمات مختلفی را انتخاب می‌کنید. به یاد داشته باشید، داستان سرایی نیز سرگرمی است پس باید سرگرم کننده باشد.
- تمرین: هر روز صبح یک داستان انتخاب کنید که داستان شما در آن روز باشد. وقتی کسی تماس می‌گیرد یا می‌آید، شما با داستان خود آماده خواهید بود. آنقدر از گفتن آن هیجان زده باشید تا شنونده شما مشتاق دیدار با شما و شنیدن داستان‌های شما باشد.
- از جزئیات زیادی استفاده کنید. در طول روز خود یا هنگام به یادآوردن رویدادی از گذشته توجه کنید. جزئیاتی مانند لباسی که مردم می‌پوشند، نحوه حرکت آنها و احساسات را در آن قرار دهید. نگویید، “او ظاهراً ناراحت بود” بگویید “او آتش از چشمانش بیرون می‌زد.” با جزئیات و توضیحات چیزها را زنده کنید.
- احساسات کانال: فقط به واقعیت‌ها پایبند نباشید. آنها معمولاً بسیار کسل کننده هستند. احساساتی را که احساس می‌کنید بگویید. در مورد اینکه چرا چنین احساسی داشتید. و چه خاطراتی را به شما بازگرداند صحبت کنید. احساسات همیشه سوژه‌های جالبی هستند.
- شخصیت‌ها را توسعه دهید: پستچی، لوله کش همه می‌توانند به شخصیت‌های داستان شما تبدیل شوند. یاد بگیرید که چگونه به خصلت‌های عجیب و غریب افراد اطراف خود توجه کنید. با توصیف این رفتارها یک داستان جالب بسازید.
- فکر نکنید جالب نیست: هر چیزی اگر به خوبی گفته شود می‌تواند جالب باشد. نگران نباشید که اخیراً هیچ درام بزرگی برای شما اتفاق نیفتاده است. داستان سرایی بیشتر در مورد چگونگی گفتن چیزی است تا آنچه می‌گویید.
