براساس تحقیقاتی که در مورد عوامل تاثیرگذار در مورد کیفیت زندگی جنسی زوج‌ها و همچنین میل جنسی فردی انجام شد، رضایت جنسی نقش زیادی در داشتن رابط سالم دارد. هر رابطه‌ای ممکن خراب شود، زمانی که به صورت ناگهانی میل جنسی همسرتان از بین برود. کاهش تمایل به رابطه جنسی زوجین گاهی اوقات کوتاه مدت و گاهی اوقات برای همیشه ادامه پیدا می‌کند، ما در این مطلب به بررسی این موضوع می‌پردازیم.
کاهش تمایل به رابطه جنسی زوجین در کوتاه مدت
کاهش تمایل به رابطه جنسی زوجین ممکن است کوتاه مدت باشد. گاهی اوقات استرس مربوط به کار، درس، مالی و یا سایر مسائل باعث می‌شود حواس همسرتان از رابطه جنسی پرت شود. گاهی اوقات یک برنامه ناگهانی و شلوغ مانند تحویل پروژه کاری یا امتحانات می‌تواند باعث خستگی و عدم علام همسرتان به رابطه جنسی شود.
در حالی که دوره‌های کوتاه عدم علاقه به رابطه جنسی مانند موارد بالا رایج هستند و معمولاً پس از تثبیت اوضاع به خودی خود برطرف می‌شوند، بی‌علاقگی طولانی‌مدت و غیرقابل توضیح به رابطه جنسی می‌تواند برای رابطه و رفاه عمومی زوجین مضر باشد.
این موضوع نه تنها می‌تواند احساس ناامیدی و شک به خودتان را تحریک کند، بلکه ممکن است شما را به این فکر وادار کند که آیا این اولین قدم شما به سوی یک ازدواج بدون جنسیت است یا خیر. این یک نگرانی کاملاً بی اساس نیست. تحقیقات نشان می دهد که میزان رابطه جنسی افراد در حال کاهش است.
بر اساس مطالعه ای که در Archives of Sexual Behavior منتشر شده است، بزرگسالان آمریکایی صرف نظر از جنسیت، نژاد یا وضعیت تاهل، رابطه جنسی آن‌ها نسبت گذشته کمتر شده است.
نکاتی در مورد کاهش تمایل به رابطه جنسی
اینکه قانون مشخصی وجود داشته باشد که براساس آن مشخص کنید کاهش تمایل به رابطه جنسی همسرتان کوتاه مدت یا بلندمدت است وجود ندارد. برای تعیین این موضوع باید به عواملی مانند سن زوجین، مدت زمانی که با هم بوده‌اند و الگوی جنسی معمولی آن‌ها توجه شود.
مهم است که تخمین‌های «متوسط» در مورد تعداد دفعات رابطه جنسی زوج‌ها که در سایت‌های و شبکه‌های اجتماعی وجود دارد را با آنچه برای شما و رابطه‌تان عادی است اشتباه نگیرید. هر فرد و زوجی متفاوت است و میل جنسی به طور طبیعی در طول زمان در نوسان است. نکته مهم این است که هر دوی شما از میزان و کیفیت جنسی که دارید راضی باشید.
در نهایت، اگر یک سری مشکلات باعث کاهش رابطه جنسی شما در کوتاه مدت شده است، بهتر است قبل از اینکه باعث ایجاد تنش بزرگتری در رابطه‌تان شود و یا اینکه اعتماد یک یا هردوی شما را کاهش دهد آن را برطرف سازید. زیرا در بلندمدت این موضوع می‌توان مشکل‌ساز شود.
هرگونه بحث در مورد عدم رابطه جنسی ممکن است باعث ایجاد احساس گناه، خشم، سرزنش یا خجالت شود و به جای پیشبرد راه‌حل، باعث عقب نشینی همسرتان شود. البته گاهی اوقات خود زوجین علاقمند به بحث آزاد و صادقانه هستند که در این حالت مشکلی ایجاد نمی‌شود.
برای حل این مشکل، مراحلی وجود دارد که می توانید با هم انجام دهید. قبل از هر چیز لازم است که شما هیچ پیش‌فرضی در مورد عدم علاقه جنسی شریک خود نداشته باشید، مهم نیست که چقدر ممکن است باعث ناراحتی شما شود.
علل کاهش تمایل به رابطه جنسی
معمولا با افزایش سن میل جنسی و صمیمت بین افراد کاهش می‌یابد. براساس تحقیقاتی که در این زمینه منتشر شده پس از 45 سالگی تمایلات جنسی افراد هر ساله کمتر می‌شود و این روند با افزایش سن ادامه دارد.
عوامل مختلفی می‌تواند در کاهش میل جنسی نقش داشته باشند. بنابراین این که شما فرض کنید همسرتان رابطه نامشروع دارد، همجنس‌گرا است یا علاقه‌اش نسبت به شما کم شده، ممکن است اشتباه باشد. بهتر از قبل فکر کردن به این موضوعات در مورد سایر احتمالات نیز تحقیق کنید.
علاوه بر این، مهم است که بین میل جنسی کم (از دست دادن میل جنسی)، میل جنسی کم‌فعال (عدم تخیلات جنسی) و اختلال عملکرد جنسی تمایز قائل شوید. هر کدام از این موارد ممکن است به دلایل فیزیکی و روانی مختلفی ایجاد شوند، در حالی که نحوه درمان آن‌ها نیز متفاوت است. با درک تفاوت، می‌توانید به طور عینی‌تر مشکل را حل کنید و مانع ایجاد عواقب عاطفی بعد از ان شوید.
میل جنسی کم
میل جنسی کم در واقع همان کاهش تمایل جنسی است که می‌تواند منجر به کاهش فعالیت جنسی شود. اگر بتوانید علت این موضوع را کشف کنید به راحتی قابل درمان است. دلایل رایج کاهش میل جنسی به شرح زیر است:
- استرس
- افسردگی
- اختلال در نعوظ
- عدم تعادل هورمونی (به دلیل یائسگی و هیپوگنادیسم تحریک می‌شود).
- درد ناحیه تناسلی (مانند واژینیسموس یا بالانیت).
- بیماری مزمن
- داروها
- عزت نفس پایین
- مشکلات در رابطه طرفین
مواردی دیگر نیز وجود دارد که در کاهش میل جنسی نقش دارند. چالش‌های عاطفی نیز در میزان تمایل فرد به رابطه جنسی نقش دارند.
اختلال میل جنسی کم‌فعال
اختلال میل جنسی کم‌فعال (HSDD) به عنوان عدم وجود تخیلات جنسی و تمایل به فعالیت جنسی تعریف می‌شود. این شایع ترین نوع اختلال عملکرد جنسی در بین زنان است که 8.9 درصد از زنان بین 18 تا 44 سال، 12.3 درصد در سنین 45 تا 64 سال و 7.4 درصد در سنین بالای 65.8 سال مبتلا به آن هستند.
تحقیقات نشان می‌دهد که HSDD باعث می‌شود که کیفیت زندگی افراد کاهش یابد، احساسات منفی بیشتری داشته باشند، کمتر احساس شادی کنند و میزان رضایت‌شان از همسرشان کاهش یابد.
با وجود اینکه این بیماری تاثیرات منفی زیادی در زندگی افراد دارد اما تشخیص و درمان آن مشکل است. کمتر از 50 درصد از افرادی که این مشکل را دارند با پزشک در این مورد صحبت می‌کنند. دلیل آن هم این است که آن‌ها احساس خجالت یا ناراحتی می‌کنند که در مورد رابطه جنسی صحبت کنند.
اختلال عملکرد جنسی
اختلال عملکرد جنسی شامل هر مشکلی می‌شود که در هر نقطه از چرخه پاسخ جنسی رخ می‌دهد و باعث می‌شود فرد از رابطه جنسی لذت نبرد. حال این مشکل ممکن در زمان میل، برانگیختگی، ارگاسم ایجاد شود. انواع اختلالات جنسی در مردان شامل اختلال نعوظ، تاخیر در انزال و انزال زودرس است. در زنان، انواع اختلالات جنسی شامل روانکاری ناکافی در حین مقاربت، ناتوانی در شل کردن عضلات واژن برای برقراری رابطه جنسی است.
راه‌حل‌ها
اگر می‌خواهید با همسرتان در مورد مشکلات جنسی صحبت کنید، بدترین مکان برای انجام این کار اتاق خواب است زیرا هر دوی شما در این مکان بسیار آسیب‌پذیر هستید. بهتر در یک مکان بی‌طرف مانند پذیرایی صحبت کنید. فقط قبل از صحبت مطمئن شوید کسی مزاحم شما نمی‌شود.
سعی کنید بدون اینکه حساسیت نشان دهید و همسرتان را سرزنش کنید در مورد این موضوع صحبت کنید. مهم است که در مورد نگرانی‌های که دارید صحبت کنید اما در چارچوب درست این کار را انجام دهید به جای اینکه به او بگویید که “چگونه شما باعث نگرانی من شده‌اید”. زیرا این نوع صحبت کردن در خود بیشتر سرزنش دارد.
چگونه در مورد کاهش میل جنسی صحبت کنیم؟
اگر همسرتان نمی‌داند چه چیزی باعث این مشکل شده است اما وجود آن را تایید می‌کند، بهتر به پزشک مراجعه کنید. دلیل میل جنسی پایین اغلب اوقات به خاطر یک بیماری تشخیص داده نشده (مانند تستوسترون پایین، فشار خون بالا، کم کاری تیروئید یا دیابت) یا عوارض جانبی برخی داروها (مانند داروهای ضد افسردگی، قرص های ضد بارداری و برخی از داروهای پروستات) است.
اگر همسرتان تمایلی به ادامه بحث ندارد، شما باید تلاش کنید به نحوی دیگر او را مجاب به صحبت کنید. شما به عنوان یک زوج باید بتوانید مشکلات خود را با صحبت حل کنید. اگر متوجه شدید او بیش از اندازه مقاومت می‌کند برای پیشگیری از ایجاد مشکلات بیشتر بهتر است پیشنهاد مشاور بدهید. مشاور می‌تواند بدون آسیب رساندن به رابطه شما این مشکل را حل سازد.
اگر همسرتان می‌داند که دلیل این موضوع چیست، برای پیدا کردن یک راه‌حل با هم همکاری کنید. روی تغییرات که به صورت تدریجی ایجاد می‌شود تمرکز کنید و در صورت نیاز با یک پزشک حرف بزنید و از صحبت در مورد درمان خجالت نکشید.
درمان‌های که شامل آموزش مهارت‌های مدیریت استرس هستند برای درمان این مشکل عالی می‌باشند و ممکن است به شناسایی جریان‌های پنهان افسردگی یا اضطراب کمک کنند. علاوه بر این، زمانی را برای افزایش صمیمیت و نزدیکی فیزیکی اختصاص دهید.
سخن آخر
مهم است که به یاد داشته باشید که حل هر مشکل در رابطه خواه جنسی، مالی یا عاطفی باشد یک فرآیند است و نه یک رویداد. وقت بگذارید، صبور باشید و در صورت نیاز به دنبال مشاوره باشید تا اطمینان حاصل کنید که عزت نفس و اعتماد به نفس شما آسیب نمی‌بیند.
