مقدمه
آیا شما متعجب می‌شوید که بپرسیم چگونه با پزشکتان در مورد افسردگی صحبت می‌کنید؟ اگر علائمی مانند کمبود روحیه، از دست دادن علاقه به فعالیت‌ها یا احساس ناامیدی را تجربه کرده‌اید، ممکن است این سوال را داشته باشید که آیا ارزش دارد در این موارد با پزشک خود صحبت کنید؟ از طرف دیگر، این احتمال وجود دارد که نگران باشید دکتر نتواند علائم شما را برطرف کند و یا افکار منفی دیگری در این مورد به ذهنتان برسد.
بیشتر بخوانید: 5 کار برای بازگشت علاقه
قسمت ناراحت کننده افسردگی این است که خود بیماری می‌تواند دستیابی به کمک برای فرد را سخت کند. ذهن افراد افسرده احساس می‌کند همه چیز ناامیدکننده است و هیچ پیشرفت یا کمکی حال آنها را بهتر نمی‌کند. بنابراین باور اینکه رفتن به پزشک تفاوت ایجاد می‌کند واقعاً دشوار است. در حقیقت وقتی یک شخص دیگر با اصرار به شما می‌گوید که نزد پزشک بروید شاید حرف او برای شما سخت باشد.
اجازه ندهید افسردگی به شما بگوید که همه چیز از دست رفته است. صحبت با پزشک می‌تواند اولین قدم برای بهبودی باشد. دلیل شما برای اینکه بخواهید با پزشک خود صحبت کنید هرچه باشد، کارهای خاصی وجود دارد که می‌توانید قبلاً انجام دهید تا اطمینان حاصل کنید که این تصمیم راحت‌تر و روان‌تر صورت خواهد گرفت.
انتخاب پزشک مناسب
اولین کاری که باید انجام دهید این است که مطمئن شوید پزشک مناسبی را انتخاب می‌کنید که با آن صحبت نمائید. اگرچه تعیین وقت ملاقات با پزشک خانواده یا پزشک عمومی منطقی است، اما ممکن است همیشه اینطور نباشد.
اگر مرتباً با پزشک مشخصی ملاقات نمی‌کنید یا از گفتگو با پزشکی خجالت می کشید، اما پزشک دیگری نیز وجود دارد که اغلب وی را ملاقات می‌کنید (به عنوان مثال متخصص زنان، انکولوژیست، متخصص قلب…)، ممکن است منطقی‌تر باشد که در یکی از این موارد موضوع افسردگی شما مطرح شود. و اگر به هر دلیلی به بخش اورژانس مراجعه کنید، در آنجا پزشک بخش فوریت‌ها نیز می‌تواند به شما کمک کند.
اگر به نظر میرسد هیچ یک از این‌ها گزینه مناسبی نیست، می توانید مستقیماً به یک متخصص بهداشت روان مراجعه کنید. با این حال، همواره بهتر است که برگردید و ابتدا از پزشک خود ارجاع بگیرید.
متخصصین بهداشت روان برای این نوع مشکلات، شامل یک مددکاراجتماعی، مشاور، روانشناس، روان درمانگر یا روانپزشک هستند. شما می‌توانید این متخصصان را در یک درمانگاه خصوصی یا از طریق یک مرکز بهداشتی، کلینیک بهداشت روان سرپایی، برنامه کمک به کارمندان یا آژانس خانواده و مراکز خدمات اجتماعی پیدا کنید.
قرار ملاقات
اگر برای نوبت گیری احساس راحتی نمی‌کنید، می‌توانید از یکی از اعضای خانواده یا دوستی معتمد بخواهید از طرف شما تماس بگیرد. در غیر این صورت، می توانید خودتان دست به کار شوید و بگویید که می خواهید یک قرار ملاقات بگذارید تا در مورد یک مسئله بهداشت روان گفتگو کنید.
اگر هنوز احساس می‌کنید که برای گفتگو در مورد این مساله آماده نیستید، می توانید در هنگام ملاقات از موضوع دیگری صحبت کنید. (توجه داشته باشید که پزشک ممکن است از شما بخواهد قرار ملاقات جداگانه‌ای بگذارید).
پرداخت برای بازدید
اگر نگران چگونگی پرداخت هزینه ویزیت هستید یا بیمه درمانی ندارید، ببینید آیا می توانید از طریق یک مرکز پزشکی روانی یا بهداشت روان وقت بگیرید؟
آموزش خودتان
قبل از ملاقات با پزشک، بهتر است تا آنجا که می‌توانید در مورد علائم افسردگی و معیارهای تشخیص افسردگی و گزینه‌های درمانی بالقوه، اطلاعات کافی و مناسب به دست آورید. این امر به شما کمک می‌کند تا توصیه‌های پزشک خود را درک کرده و همچنین سوالاتی را که در این زمینه برایتان ایجاد شده است مطرح کنید.
علائم افسردگی
در زیر علائم مختلف افسردگی آورده شده است. اگر احیانا احساس می‌کنید که دچار افسردگی شده‌اید، حداقل برخی از علائم این لیست را مدنظر خود قراردهید. تشخیص افسردگی مستلزم وجود تعداد معینی از معیارها در یک بازه زمانی خاص است.
- احساس ناتوانی یا ناامیدی نسبت به آینده
- احساس گناه و بی‌ارزشی
- تحریک پذیری سریع
- دست شستن از علاقمندی‌های پیشین
- عدم تمایل به گذراندن وقت با خانواده یا دوستان خود
- ایجاد تغییراتی در خواب (کم یا زیاد)
- تغییر اشتها (خوردن بیشتر یا کمتر غذا خوردن)
- افزایش یا کاهش وزن
- خود درمانی با الکل یا مواد مخدر
- اختلالات جسمی و بدنی
- خستگی‌های شدید
- احساس غم و اندوه مداوم
- احساس پوچی
- مشکل داشتن در تمرکز یا به خاطر سپردن چیزها
- مشکلات تصمیم‌گیری
- افکار و ذهنیت‌های تمایل به مرگ یا خودکشی
- احساس بی قراری یا آشفتگی
انواع درمان افسردگی
همچنین یادگیری در مورد انواع مختلف درمانی که ممکن است برای افسردگی به شما پیشنهاد شود مفید خواهد بود. ما لیستی از درمان های بالقوه را در زیر به شما معرفی می‌کنیم.
- داروهای ضد افسردگی: (به عنوان مثال، بازدارنده بازجذب سروتونین SSRI)
- روان درمانی (به عنوان مثال، درمان شناختی رفتاری یا CBT)
- توصیه‌های جامع یا جایگزین (به عنوان مثال، مدیتیشن، نور درمانی، ویتامین‌ها و مکمل‌ها، بهداشت خواب، تغییر رژیم غذایی، مدیریت استرس، مشاوره تغذیه)
آماده شدن برای قرار ملاقات
پس از انجام تحقیقات برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد علائم افسردگی و درمان‌های بالقوه‌‌ای که در این زمینه وجود دارد، خود را آماده کنید تا مقدمات قرار ملاقاتی را با پزشک خود فراهم کنید و صحبت در مورد افسردگی خود را با پزشک شروع کنید. اگرچه ممکن است فکر نکردن درمورد آن راحت‌تر باشد، اما انجام مقداری آمادگی باعث می‌شود که روال امور هم برای شما و هم برای پزشک روان‌تر انجام شود.
همراه
ممکن است ابتدا برای شما این سوال پیش بیاید که آیا بهتر است تنها بروید یا کسی دیگر هم شما را همراهی کند؟ و در صورت همراهی، چه کسی می‌تواند مناسب باشد؟ یکی از اعضای خانواده، یک دوست، فردی روحانی یا یکی دیگر از اعضای جامعه موجه‌تر خواهد بود؟
یکی از مزایای همراه بردن فردی معتمد همراه خود این است که اگر در به خاطر سپردن چیزهایی مشکل دارید یا هنگام مواجه با پزشک خجالت می‌کشید صحبت کنید داشتن یک همراه می‌تواند کمک خوبی باشد زیرا می‌تواند مطالبی که شما نمی‌توانید بگویید را به پزشک گزارش کند. اگر احساس می‌کنید در طی این مدت بیش از حد احساس خستگی به شما دست می‌دهد، با بردن همراهی کسی را خواهید داشت تا در آنجا صحبت کند.
هدف گذاری برای قرار ملاقات
در مرحله بعدی، می‌خواهید برای قرار ملاقات خود هدفی تعیین کنید. اگرچه ممکن است وسوسه‌انگیز باشد که بخواهید با تشخیص و تجویز، برنامه درمانی خود را کنار بگذارید، اما بهتر است خود را آماده کنید و از این نوع انتظارات دور شوید.
در عوض، اهدف معقولی مانند در میان گذاشتن علائم خود با پزشک، پرسیدن مراحل بعدی یا ارزیابی علل احتمالی غیر از افسردگی را برای قرار ملاقات خود درنظر بگیرید. همچنین بهتر است در مورد گزینه‌های ارجاع و مسایل عمومی مرتبط اطلاعات کسب کنید.
چی بیارم
بازهم، آماده بودن و آوردن چیزهای خاص به شما کمک زیادی خواهد کرد. اگر بتوانید این لیست از موارد را زودتر از موعد تهیه کنید، به شما کمک می‌کند تا پزشک شما وضعیت‌تان را سریعتر و کامل‌تر درک کند تا اینکه بخواهید فقط شرایط را توصیف کنید.
- سابقه خانوادگی افسردگی (این اطلاعات را از والدین و خواهر و برادر خود بخواهید).
- لیست تغییرات اخیر زندگی یا عوامل استرس‌زا (به عنوان مثال، استرس مالی، مشکلات رابطه، بیکاری، درد مزمن ضربه یا سواستفاده).
- لیستی از علایم رفتاری اخیرتان که شامل خلق و خوی روزانه حداقل به مدت دو هفته (روحیه خود را هر روز در مقیاس 1 تا 10 ارزیابی کنید)
- لیستی از موارد دیگر مانند ساعت و زمان خواب، اشتها، میزان انگیزه، مصرف الکل، عوامل استرس‌زای روزانه و غیره را مدنظر خود قرار دهید.
- لیست تمام داروهایی که در حال حاضر مصرف می‌کنید (با نسخه و یا بدون نسخه)
- لیست تمام مکمل‌هایی که در حال حاضر مصرف می‌کنید.
- ثبت داروها و مکمل‌های مصرفی روزانه به مدت دوهفته (هر آنچه را که مصرف می‌کنید ثبت کنید).
- داروها و مکمل‌ها (وسایل بدنی را به محل قرار خود بیاورید).
در حین انتصاب
اکنون که تحقیق کرده‌اید و برای قرار ملاقات خود آماده شده‌اید، وقت آن است که در نظر بگیرید در زمان قرار ملاقات‌تان چه اتفاق‌هایی ممکن است پیش بیاید؟ در مورد آنها بحث و آینده‌نگری کنید. برخی از مواردی که به نظرتان میرسد که پزشک ممکن است درباره آنها صحبت کند را در ذهنتان مرور کنید. مثلا بحث درباره تجربه‌های گذشته‌تان، بررسی سایر علل وعلائم، آزمایشاتی که ممکن است انجام شود و یا هر مورد دیگری که فکر می‌کنید در آنجا ممکن است به بحث کشیده شود را در ذهن خود بپرورانید. بیایید هر یک از این‌ها را جداگانه در نظر بگیریم. صحبت در مورد افسردگی و اطلاعاتی که پزشک می‌دهید می‌تواند روند و چگونگی درمان شما را مشخص کند.
اشتراک علائم شما
روند و تاثیر درمان به چگونگی و نحوه صحبت در مورد افسردگی با پزشکی که انتخاب کرده‌اید بستگی دارد. اگر با پزشک خانواده خود قرار ملاقات گذاشته‌اید، کار خود را با این جمله شروع کنید که احساس نمی‌کنید مانند مدتی پیش باشید و نگران هستید که افسرده شده‌اید.
در مورد علائم خود صادق باشید و آنچه را که تجربه کرده‌اید و باور دارید را مطرح کنید. پزشک شما ذهن‌خوان نیست و باید بر اساس گفته‌های شما تصمیم بگیرد.
بازهم، اگر نگران توانایی خود در برقراری ارتباط هستید، شخصی را همراه خود ببرید و حتماً سابقه کامل پزشکی و گزارش‌های پیگیری را همراه داشته باشید (در صورت امکان، بیش از دو هفته).
صحبت دقیق و غیر مبهم
به جای اینکه بگویید: “من احساس خستگی می‌کنم”، بگویید “بیشتر روزها نمی‌توانم از رختخواب بلند شوم و دیر به محل کارم می‌رسم و این امر روی شغل من تأثیر منفی گذاشته است. صحبت در مورد افسردگی با کلمات و جملات درست بسیار مهم است.
به جای اینکه بگویید: ” نمی‌توانم تمرکز کنم یا کارها را انجام دهم”، بهتر است بگویید: “ظروف روی میزغذا خوری انباشته شده‌اند و من نگران بهداشتی بودن آن هستم”، یا “من قبض ها را به موقع پرداخت نکرده‌ام و نگرانم که همین روزها در این مورد با من تماس بگیرند و تذکر بدهند.”
وقتی جزئیات خاصی در مورد تأثیر علائم روی زندگی روزمره‌تان می‌دهید، این امر تصویری واضح‌تر از تأثیر افسردگی بر عملکردتان به پزشک می‌دهد. با توجه به اینکه تأثیر افسردگی بر عملکرد روزانه یکی از معیارهای تشخیص این بیماری است، شرح دقیق این موارد یکی از نکات مهم و ضروری برای مقابله بهتر با آن نیز محسوب می‌شود.
لیستی از علائم، نشانه‌ها و مواردی اختلالی را که تهیه کرده‌اید همراه با گزارش‌های پیگیری خود با پزشک خود به اشتراک بگذارید تا او بتواند تصویری کامل از آنچه در زندگی شما می گذرد، داشته باشد. این امرالبته باعث صرفه‌جویی در وقت می‌شود. و همچنین اطمینان حاصل کنید که مورد مهمی را فراموش نکرده باشید.
رد سایر علل
بعد از اینکه علائم خود را با پزشکتان در میان گذاشتید، این احتمال وجود دارد که او بخواهد سایر علل احتمالی احساس شما را قبل از پرش برای تشخیص افسردگی بررسی کند و نشانه‌های شما را رد کند، زیرا افسردگی دلایل مختلف دیگری نیز دارد، از جمله موارد زیر:
- کمبود ویتامین / مواد معدنی
- تغییرات هورمونی
- مشکلات تیروئید
- عوارض جانبی سایر داروها
در حالی که ممکن است هیچ نشانه جسمی مشخص برای افسردگی شما دیده نشود اما ممکن است پزشک شما یک معاینه فیزیکی کامل از جمله معاینه فیزیکی و آزمایش خون برای شما تجویز کند. این اولین قدم مهم قبل از تجویز دارو یا مراجعه به یک متخصص بهداشت روان است.
سوالاتی برای پرسیدن از پزشک خود
سعی کنید برای روشن کردن چیزهایی که نمی‌فهمید و برایتان مبهم است، پیشاپیش و قبل از قرار ملاقات، سوالاتی را که به ذهنتان میرسد جایی یاداشت کنید و در زمان ملاقات با پزشک آنها را از او بپرسید.
به همین منظور در زیر لیستی از سوالات آورده شده است که ممکن است بخواهید بسته به نحوه قرار ملاقات، از آنها استفاده کنید:
- آیا ممکن است علائم من به دلیل بیماری زمینه‌ای دیگری ایجاد شده باشد؟
- چه مدت طول می کشد تا به احساس بهتری برسم؟
- چه دوره درمانی را پیشنهاد می‌کنید؟
- چه نوع درمانی را توصیه می‌کنید؟
- چه نوع داروهایی را توصیه می‌کنید؟ مزایا و معایب هر کدام چیست؟
- چه مدت می‌بایست دارو مصرف کنم؟
- چگونه می‌توان پی به تاثیر داروها برد؟
- در صورت از دست دادن دوز، چه کاری باید انجام دهم؟
- اگر احساسی که بر اثر مصرف داروها به من دست داد و دوست نداشتم، چه کاری انجام بدهم؟
- آیا روش‌های درمانی تکمیلی وجود دارد که بتوانم برای کنترل علائم خود استفاده کنم؟
- آیا تغییراتی در سبک زندگی وجود دارد که بتوانم برای کنترل افسردگی ایجاد کنم؟
- چه موقع باید برای یک قرار ملاقات دیگر درنظر بگیرم؟
- اگر خودم را در یک بحران قرار دادم باید چه کار کنم؟
کارها و فعالیت‌های بعد از قرار ملاقات
پس از اتمام اولین قرار ملاقات، کارهای خاصی وجود دارد که شما بخواهید آنها را انجام دهید، نه اینکه فقط منتظر باشید تا دکتر شما را رهبری کند. اگر احساس می‌کنید با این موارد مشکلی دارید، سعی کنید از یکی از افراد نزدیک خود کمک بگیرید تا شما را در مسیر درست قرار دهد.
- اگر پزشک دارویی برای شما تجویز می کند، قرار ملاقات بعدی را تعیین کنید تا در صورت بروز عوارض جانبی به او اطلاع دهید.
- از خود دفاع کنید و مطمئن شوید که ارائه دهندگان خدمات درمانی شما، با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند.
- درمان های تکمیلی و یا جایگزین توصیه شده توسط پزشک را بررسی کنید.
اگر در شرایط بحرانی قرار دارید چه کاری باید انجام دهید؟
اگر در هر برهه از زمان، دچار بحران سلامت روان شدید، بهتر است که آن با کاملا جدی بگیرید. صحبت در مورد افسردگی با یک فرد متخصص اصلا خجالت آور نیست.
سخن پایانی
اگر نگرانی شما نسبت به افسردگی‌تان جدی است، این اولین قدم مهمی است که برای درمان آن برمی‌دارید. درخواست کمک شرم‌آور نیست و بیشتر پزشکان عادت دارند این نوع علائم را بشنوند. هرچه زودتر بتوانید با کسی صحبت کنید، سریعتر در مسیر بهبودی قرار خواهید گرفت. صحبت در مورد افسردگی با یک پزشک می‌تواند بار سنگین غم و غصه را از دوش شما کاهش دهد.
