به قلم لئو بابائوتا – به این نتیجه رسیده‌ام که حداقل 2 تغییر عمده وجود دارد که هر کدام از ما می‌توانیم انجامش دهیم:
- با خودمان مهربان‌تر شویم
- نسبت به خود اعتمادسازی کنیم
متاسفانه به دلیل اینکه آن‌قدر به خود اعتماد نداریم، نمی‌توانیم آن‌قدرها هم با خود مهربان باشیم. وقتی از افراد می‌خواهیم شروع کنند و با خودشان مهربان باشند، معمولا با نوعی بحران‌سازی پاسخ می‌دهند: «ولی اگه با خودم مهربون باشم، نمی‌تونم از پس هیچ کاری بربیام و کارهام رو انجام بدم.»
این ترسی است که وقتی مردم شروع می‌کنند با خودشان مهربان باشند، جانشان را می‌گیرد: اینکه زیادی راحت بگیرند و هیچ کاری انجام نشود. اینکه خودشان را رها کنند و باعث شود کارهایشان روی هم تلنبار شود.
ترس قابل درکی است. اگر شما هم تجربه زیادی در خصوص به تاخیر انداختن امور داشته باشید، حتما در این باره نگران می‌شوید. بیایید در مورد اینکه چرا مهربانی با خودمان مهم است، صحبت کنیم. ببینیم چطور باید انجامش دهیم و با وجود آن، چطور باید به کارها هم به موقع رسیدگی کرد.
چرا مهربانی با خود مهم است
بسیاری از ما با خودمان اصلا مهربان نیستیم و کارهایی همانند موارد زیر انجام می‌دهیم:
- وقتی انتظارات را برآورده نمی‌کنیم، شروع به شماتت خود می‌کنیم
- وقتی انجام کاری را رها می‌کنیم، احساس خیلی بدی در مورد خود پیدا می‌کنیم
- دیگران را ناامید می‌کنیم و در مورد آن خود را شماتت می‌کنیم
- به ایرادات و نواقص رفتاری خود نگاه می‌کنیم و آن‌ها را به چشم مواردی زشت و بزرگ می‌بینیم و آن‌ها را دلیلی برای عقب افتادن از کارها می‌بینیم
- خود را تندی، به بهتربودن و بهتر انجام دادن امور وادار می‌کنیم و به نظرمان تا الان اصلا به اندازه کافی تلاش نکرده‌ایم
این‌ها فقط برخی از مثال‌های رایج هستند. حقیقت این است که خیلی از ما همواره مشغول ملامت و قضاوت خودمان هستیم و در مورد هر چیزی خود را مقصر می‌دانیم و ایرادات خود را بیش از اندازه بزرگ می‌بینیم. برای همین هم هست که استرس داریم و معمولا احساس ناامیدی داریم.
شیوه جایگزین می‌تواند مهربانی با خود باشد. وقتی ایرادی می‌بینیم، می‌توانیم زیبایی موجود در آن را ببینیم. به جای اینکه بخواهیم همیشه بهتر باشیم، بهتر است قدردان انسان فوق العاده‌ای که الان هستیم، باشیم. می‌توانیم با خود مهربان باشیم و متوجه شویم که تمام تلاش خود را انجام داده‌ایم و نیت خوبی داشته‌ایم و انسان خوش‌قلبی هستیم. همیشه با خود مهربان باشیم.
موانع
این می‌تواند رابطه‌مان با خود را دستخوش تغییر کند. می‌تواند موانعی که در حال حاضر با آن‌ها مواجه هستیم، از بین ببرد که شامل موارد زیر می‌شود:
- اگر صرفا با کنار گذاشتن یکی از عادت‌های خوب، با خودتان به تندی برخورد نکنید، دوباره می‌توانید بدون بحران سازی، آن را آغاز کنید
- اگر به خاطر شکست در چیزی با خودتان تندی نکنید، از آن نخواهید ترسید و رشد و پیشرفت در آن آسان‌تر خواهد بود. می‌توانید بنویسید، کسب و کار آغاز کنید، کلاس‌های آنلاین داشته باشید یا فعالیت جدیدی شروع کنید و هیچ باری روی دوشتان به خاطر ترس از شکست احساس نخواهید کرد.
- اگر همواره روی ایرادات خود تمرکز نکنید، احساس بهتری خواهید داشت. این باعث می‌شود وجهه‌ای که از خود در جامعه نشان می‌دهید، نگاهتان به زندگی و رفتارتان با اطرافیان هم تغییر کند.
این‌ها فقط چند مثال هستند، ولی به این نتیجه رسیده‌ام که بسیاری از موانع سر راه ما مواردی هستند که خودمان آن‌ها را ایجاد کرده‌ایم: با خودمان تندی می‌کنیم و هر چیزی را برای خودمان سخت‌تر می‌کنیم. مهربانی با خود، موانع و اضطراب را کمتر کرده و چالش‌های پیش رویمان را آسان‌تر می‌کند.
چطور برای مهربان‌تر بودن با خود تمرین کنیم؟
تمرین در این باره واقعا ساده است. در تمام موارد به راحتی می‌توانید راهی که با خود مهربان‌تر خواهید بود را پیدا کنید. به خاطر این است که در مواجهه با دیگران رفتارمان این چنین است و با آن‌ها مهربان هستم. می‌توانیم نسبت به دوست، آشنا، غریبه و همسایه مهربان باشیم. الان باید این را در مورد خودمان امتحان کنیم. پس، قانون این است: همیشه با خود مهربان باشید. حتی اگر در این باره هم شکست خوردید، به خاطر شکست خوردن در مهربانی، با خود خوش رفتاری کنید. بعضی راه‌هایی که می‌توانید با خود مهربان باشید، به شرح زیر است:
- وقتی اشتباهی می‌کنید، به خود ترحم کنید (نسبت به خود در قلبتان مهربان باشید و برای خود آرزوی شادی کنید). این باعث می‌شود دردتان تالم پیدا کند.
- وقتی کاری می‌کنید که باعث ناامیدی دیگران می‌شود، خوش قلبی خودتان را ملاحظه کنید. وقتی اوضاع را ناخواسته به هم می‌ریزید، به یاد بیاورید که چه انسان خوبی هستید.
- وقتی به ایرادات خود نگاه می‌کنید (وای که از شکمم متنفرم)، زیبایی آن‌ها را ببینید. به جای تمرکز روی چیزهایی که از آن‌ها خوشتان نمی‌آید، قدرددان چیزهایی که دارید، باشید. مثلا، فوق العاده نیست که تن و بدن دارید؟ من کیف می‌کنم که بدنی دارم که می‌تواند حرکت کند، نفس بکشد، طلوع خورشید و زیبایی درختان را ببیند، موسیقی و خنده اطرافیانم را بشنود، لمس نور آفتاب و آرامش چمن‌ها را روی پوستم حس کند و هزاران چیز کوچک و بزرگ دیگر را تجربه کند. چه اعجابی که آن را همواره نادیده می‌گیریم.
خوبی خود را ببینید. قدردان خود باشید. خوش قلبی‌تان را تحسین کنید. وقتی احساس رنج و اندوه دارید، با خود به مهربانی رفتار کنید.
چطور وقتی با خود مهربان هستیم، همچنان به کارهایمان برسیم؟
اگر به مرحله‌ای برسید که بتوانید با خود مهربان باشید، حتما به تمام کارهایتان هم خواهید رسید، ولی اگر جزئیات بیشتری در این باره می‌خواهید، چند نمونه را برایتان ذکر می‌کنم:
- کارهای خوب انجام دهید، چون در این شرایط، بیشتر عاشق خودتان می‌شوید
- از انجام امور آزاردهنده به طور کامل اجتناب کنید
- خود بزرگتری از خود بسازید
این موارد را تمرین کنید و ببینید زندگیتان جطور دستخوش تغییرات بزرگ می‌شود.
مطالب مرتبط:
