مقدمه
غم و اندوه پاسخ طبیعی فرد به از دست دادن یکی از عزیزان یه مسئله‌ای ناراحت کننده است. اختلال سوگ که به آن اختلال سوگواری پیچیده نیز گفته می‌شود بیماری است که می‌تواند در برخی از افراد که به تازگی یکی از عزیزان خود را از دست داده‌اند یا به دلیل دیگری غم و اندوه را تجربه می‌کنند رخ دهد.
در حالی که شدت غم و اندوه معمولاً با گذشت زمان برای بیشتر افراد کمرنگ می‌شود. اما این احساسات برای افرادی که اختلال سوگ دارند بهبود نمی‌یابد. احساسات آن‌ها ممکن است آنقدر شدید باشند که زندگی روزمره خود را مختل کنند.
فرد مبتلا به اختلال سوگ ممکن است برخی از رفتارهای ناکارآمد را نیز از خود بروز دهد و ممکن است افکار غیر منطقی را تجربه کنند. مثلا این افراد ممکن است به این فکر کنند که شاید عزیز فوت شده‌شان دوباره زنده شود. این یک نوع ناراحتی مزمن است که می‌تواند زندگی فرد را مختل کند. وقتی غم و اندوه طولانی می‌شود اختلال سوگ ای رخ می‌دهد. حدود 7٪ از افراد داغدیده ممکن است اختلال سوگ ای را تجربه کنند.
علائم
علائم و نشانه‌های اختلال سوگ مانند غم و اندوه طبیعی است. اما با این تفاوت که علائم غم و غصه طبیعی با گذشت زمان کمرنگ می‌شوند. اما افرادی که اختلال سوگ دارند با شدت و مداومت بیشتری آن‌ها را تجربه می‌کنند و مدت زمان طولانی زمان می‌برد که غم و غصه آن‌ها کمرنگ تر شود.
برخی از علائم مورد توجه عبارتند از:
- پرهیز بیش از حد از یادآوری از دست دادن آن‌ها
- با وسواس به فکر فقدان آن‌هاست
- اشتیاق شدید برای شخصی که فوت کرده است
- احساس از دست دادن اهداف و انگیزه در زندگی
- جستجوی بیش از حد مجاورت با یادآوری چیزهایی که آن‌ها را به یاد شخص گمشده می‌اندازد
- افکار خودکشی
- عدم توانایی پذیرفتن این ضرر
- تجربه افکار مداوم و سرزده درباره شخصی که از دست داده اید
علائم اختلال سوگ ممکن است از نظر جسمی نیز بروز کند.
افراد مبتلا ممکن است تجربه کنند:
- از دست دادن اشت‌ها
- بیخوابی
- فشار
- عملکرد ایمنی ضعیف شده است
چگونه اختلال سوگ را تشخیص دهیم
غم و اندوه یک واکنش طبیعی در برابر از دست دادن یکی از عزیزان است. وقتی مداوم تکرار شود و با رفتارهای ناکارآمد و افکار غیر انطباقی همراه باشد پیچیده‌ترمی‌شود. لازم به ذکر است که اختلال سوگ در دفترچه راهنمای تشخیصی رسمی انجمن روانپزشکان آمریکا ذکر نشده است. اما این یک وضعیت واقعی است و امکان دارد فرد را ناتوان کند.
برخی معتقدند که اگر شش ماه تا یک سال پس از رخ داد یک تراژدی هنوز احساس غم و اندوه حاد را دارید ممکن است اختلال سوگ داشته باشید. در مطالعه ای در سال 1997 تیمی از متخصصان بهداشت روان با استانداردی برای تشخیص غم پیچیده مواجه شدند. آن‌ها معیارهای تشخیصی زیر را برای کمک به تعیین اینکه آیا شخصی دچار اختلال سوگ شده است یا خیر تدوین کرده‌اند.
این مواد شامل:
- پس از تجربه یک اتفاق تلخ احساس غم و غصه تا شش ماه بعد ادامه یابد.
- احساس غم و اندوه آنقدر زیاد باشد که فرد مدام یاد درگذشت عزیزش شود و احساس تنهایی و بی انگیزگی برای زندگی کند.
- حداقل دو مورد از علائم شوک را مانند عصبانیت، دشواری در اعتماد به دیگران و ناتوانی در پذیرش مرگ داشته باشد.
- علائم بیش از یک ماه مدام در حال کاهش و افزایش باشند.
- علائم منجر به اختلال قابل توجهی در زندگی فرد شود.
سایر ویژگی‌های اختلال سوگ
- در انجام کار‌های عادی خود مشکل داشته باشید.
- اجتناب از ورود به مکآن‌ها یا فعالیت‌هایی که شما را به یاد شخص فوت شده می‌اندازد.
- مشکلات خواب.
- عدم علاقه به مراقبت از خود.
- رفتاری بی پروا، تکانشی، خود تخریبی و خودزنی.
اختلال سوگ گاهی اوقات به اشتباه مانند افسردگی شناخته می‌شود. در حالی که هر دو ممکن است علائمی مانند احساس غم و اندوه و ناامیدی داشته باشند. اما تفاوت این دو این است که افسردگی یک اختلال روانی است در حالی که اختلال سوگ چنین نیست.
عوارض
بسیاری از علائم اختلال سوگ ممکن است شبیه علائم افسردگی باشد. در موارد خاص اختلال سوگ حتی ممکن است به افسردگی تبدیل شود. افسردگی می‌تواند در کنار اختلال سوگ رخ دهد و علائم بیماری را بدتر کند.
در مواردی که مرگ عزیز از دست رفته خشونت آمیز و ناگهانی باشد ممکن است فرد PTSD را نیز تجربه کند. وقتی اختلال سوگ درمان نشود ممکن است عوارضی منفی مانند موارد زیر ایجاد شود.
- افکار خودکشی و خودزنی
- اضطراب
- سوء مصرف مواد
- افسردگی
علل
هیچ دلیل قابل شناسایی برای اختلال سوگ وجود ندارد. اما برخی از افراد ممکن است بیش از دیگران در معرض خطر ابتلا به این بیماری باشند. برخی از عوامل خطر ممکن است فرد را مستعد ابتلا به این بیماری کند از جمله:
- افرادی که مرگ غیرمنتظره یا تکان دهنده عزیزی را تجربه می‌کنند
- افرادی که سابقه اختلالات روانی دارند
- افرادی که سابقه سوء مصرف مواد دارند
- افرادی که در مدت کوتاهی بیش از یک مرگ یکی از عزیزان خود را تجربه می‌کنند
- عدم حضور در جمع و دوری از اجتماع.
- شاهد از دست دادن فرد فوت شده
تداخل در روند بهبودی غم طبیعی نیز می‌تواند غم و غصه پیچیده تری را ایجاد کند. گاهی اوقات تراژدی از دست دادن یک فرد به عنوان مثال از دست دادن کودک یا مورد مهم دیگر شخص می‌تواند اختلال سوگ را بیشتر بوجود بیاورد. همچنین اثبات شده است که اختلال سوگ در افراد مسن شیوع بیشتری دارد. مطالعه‌ای در سال 2011 غم و اندوه را در 5741 بزرگسال ارزیابی کرد و شیوع اختلال سوگ را در بزرگسالان نشان داد.
رفتار
معالجه اختلال سوگ بر این است که به افراد مبتلا به این بیماری کمک کند تا روند بهبودی خود را آغاز کنند. سوگواری درمانی معمولاً به عنوان گزینه درمانی برای این بیماری استفاده می‌شود.
زمانی که اختلال سوگ بیشتر طولانی گردد فرد ممکن است با یک بیماری روانی دیگر همراه شود. به همین دلیل درمان این بیماری مهم است. به عنوان مثال اگر فرد افسردگی باشد داروهای ضد افسردگی نیز می‌توانند به تسکین علائم اختلال سوگ کمک کنند.
یک مشاور سوگواری شما را تشویق می‌کند تا بر غم و اندوه خود نظارت کنید ، تا درک بهتری از مکان احساسی خود پیدا کنید. عضویت در یک گروه پشتیبانی از سوگ می‌تواند به شما کمک کند تا با احساس از دست دادن و غم و اندوهی که احساس می‌کنید کنار بیایید.
یادگیری اینکه شما تنها نیستید و افرادی هستند که احساسات شما را درک می‌کنند و در حال تجربه اتفاقی مشابه شما هستند می‌تواند به شما کمک کند تا احساس بهتری داشته باشید. همچنین ممکن است به یک درمانگر روان پویایی مراجعه کنید تا بیشتر احساسات خود را مدیریت کنید. این درمانگر ممکن است به شما در شناسایی اتفاقات گذشته و ارتباط آن‌ها با غم و اندوه فعلی شما کمک کند.
اندوه درمانی آسیب زا یکی دیگر از گزینه‌های درمانی است که ثابت شده برای کاهش غم و غصه می‌تواند مفید باشد. در اینجا یک درمانگر از روش‌های رفتاری و تکنیکی بین فردی برای کمک به شما در غلبه بر غم و غصه خود استفاده می‌کند. پزشک شما بهترین برنامه درمانی را برای شما تعیین می‌کند. او ممکن است ترکیبی از دارو و درمان که ممکن است برای درمان اختلال سوگ استفاده شود به شما ارائه دهد.
بیشتر بخوانید: ترس از مرگ تنهایی در بیماران کرونای
کنار آمدن
غم و اندوه یک احساس دشوار است که ممکن است هر کسی در زندگی تجربه کند و در بسیاری از موارد به سختی می‌توان احساسات از دست دادن و اندوه همراه آن را تحمل کرد. تماس با دوستان و خانواده می‌تواند میزان زیادی از غم و غصه شما را کاهش دهد سعی کنید با دوستان و خانواده و حتی جامعه ارتباط داشته باشید. اگر شما عزیزان شخصی را میشناسید که اختلال سوگ را تجربه می‌کند می‌توانید با کمک به داغدیدگان برای یافتن درمان و درمان مناسب برای وضعیت آن‌ها کمک کنید. سعی کنید هر چند وقت به آن‌ها سر بزنید و آن‌ها را با خود بیرون ببرید تا بتوانید کمکی برای کاهش غم و غصه آن‌ها انجام دهید.
